Eimreiðin - 01.07.1925, Qupperneq 15

VIÐ ÞJOÐVEGINN
199
Sr?»»ah5f„, og
uh]alp Vær;
Um afurðum
verður ekki séð að vorri viðskiftalegu
v®ri nokkuð betur borgið, þótt minst % af íslenzk-
eins 'Um Vær' seh * hendur erindreka í Haupmannahöfn,
þro U°9 ^r'r^esar*nn v*h vera láta. íslenzk verzlunarstétt hefur
sPýturS' s'ðan hún fékk að fara að vinna upp á eigin
vinmT' mun vafalaust * viðskiftum sínum við Dani vilja
]egj3 1 og sátt að sameiginlegum hagsmunum. En ólík-
hrin hun muni ófyrirsynju láta þrengja þann sjónar-
vpv c’ ,Sem hun er smámsaman að öðlast, eftir því sem henni
VerS ^ Um, hrYS9-
„ Unarstéttin íslenzka er vöknuð til meðvitundar um sjálfa

jv° er einnig um aðrar stéttir í landinu. Hin vaxandi
stéttameðvitund er að verða sterkur þáttur í
þjóðfélagslífi voru. Menn eru meira að segja
farnir að skiftast í stjórnmálaflokka eftir
stað þess að áður var það sjálfstæðisbaráttan við
sem aðallega skifti mönnum í flokka. Sá þing-
^^h°rnmáli
stéltum, í
Jj**u
sjálf *Urmn’ sem ehh* 9etúr talist eiga skylt við stéttahagsmuni,
hví a?jlsfl°hkurinn gamli, er á fallandi fæti og lifir mest á
mör3 ^na hinum þinsflokkunum fylgi sitt á víxl. Leikur
flokk m ^U^ur a a^ vita, hvað um þann áður svo áhrifaríka
h0r ^Ver^ur að lokum. Gleypa hinir flokkarnir hann, eins og
fær hýrnar þaer feitu, í draumnum hans Faraós, eða
sem önn vih ný °S mikilvæg verkefni til að berjast fyrir,
Stétt^?-3 honum fullan tilverurétt og nýjan vöxt og viðgang?
að .a, hn9 í stjórnmálum getur stundum gengið svo Iangt,
eru °. rheiidinni stafi hætta af. Þegar hagsmunir stéttanna
Sehir hærra en þjóðarheildarinnar, er stjórnarstefnan komin
a oeðlilega braut. Og kemur manni þá þegar í hug eitt
munaSem hmsi^ heyktist á, fyrst og fremst vegna stéttahags-
fyrst3- ^vi varla verður því mótmælt með rökum, að það hafi
Vj>j fremst verið vegna einnar stéttar, að slakað var til
le Panverja í bannmálinu. Hefur þó aldrei verið sýnt nægi-
—-jjjhd fram á, að sú stétt hefði beðið fjárhagslegan halla
mn
mil
3annlö
9m og
afengið.
til lengdar við það, þó að aldrei hefði verið
undan látið í þessu máli. Hitt var strax Ijóst,
og er þó orðið enn ljósara nú, að þjóðin
mikinn halla, bæði siðferðilegan og fjárhags-