Eimreiðin - 01.07.1925, Qupperneq 27

Eimi*eiðin
UM UPPRUNA LIFS A J0RÐU
211
ast
blað
sfÖðugt { Iífræn efni á ýmsan hátt, t. d. fyrir samstarf
þ?r$nu jurtanna og sólarljóssins. —
fer f ,a^ hfhyggjan hafi hér stigið feti framar en góðu hófi gegndi,
^arri t>ví, að hún sé úr sögunni. — Spakvitrir lífeðlis-
afl u fr svo sem Driesch hafa aðhylst hana og trúað á lífs-
an(jj ’ er Aristoteles hafði hugboð um, og áleit vera sístarf-
vísinH^ s'shapandi í efnisheimi. Reyndi Driesch að færa
d ;naes r°h fvr'r t>v'> að þetta lífsafl, Enteleki, væri
óbr *UlTl ^osara ' mYid starfandi afls, þá er um endurbygging
tekið ,na dýra er að ræða. En þau geta sem kunnugt er
þd , a s'S hina upprunalegu mynd og lögun hvað eftir annað,
g^e' 'r Partar séu skornir af þeim.
eftir ,er, þó gallinn á kenning þessari, að lífsaflið yrði að réna
hr ^Vl sem ofar kemur í dýraríkið. Og hjá þroskamestu
að u fUni t. d. manninum er ekki meira eftir af því en svo,
sýhjn næ9ir til að græða sár og gera út af við ýmiskonar
9argerla> er berasf fnn j líkamann.
Ws-esch hefur og sjálfur viðurkent, að hugmynd sín sé eigi
eðlfsfj.9 r°hstudd og snúið sér að rökfræði í stað líf-
Þó aS l-ri
legar . nmVS9jumönnum hafi eigi tekist enn að færa vísinda-
einskisS°nnur a hugmyndir sínar, má eigi ætla að þær séu
þess Vlr^'- ^ær hafa verið lífeðlisfræðinni nauðsynlegar, til
er hömlur á vélhyggjunni, sem að sínu leyti ekki
l'lis °a °^9atenSm- Og þær hafa óbeinlínis, ef ekki bein-
tism' ' *'l hinnar sálrænu kenningar vorra daga, »spiri-
kanri ' enginn veit enn hverjar afleiðingar stefna sú
,a^ haía, hún er frá vísindanna sjónarmiði séð aðeins
1 reifum
Pessi "
0g "Viasta stefna, hin sálræna stefna, leitast við að sýna
er í manninum býr lífs eða liðnum.
vinni , Un> að lífsaflið geti verið svo orkuþrungið, að það
brjgj; U9 a þyngdarafli efnis. Færa menn ýms óræk fyrir-
án s smu 1*1 stuðnings; hlutir lyftast eða hreyfast
að lí^er^n9ar’ eru fiarhrif lífsaflsins. Þá er og talið
verði arnn'n9ar þær, er fram geta komið á miðilsfundum,
lega ti|Vnr orhu hins sama lífsafls. Svarar sú skoðun eigin-
1 hinnar fornu hyggju, að líkamning manna og málleys-