Eimreiðin - 01.07.1925, Qupperneq 43

FERHENDURNAR LIFA
227
EimReiÐin
n
itig til að uppræta einhverja ljóta lesti hjá einstakl-
mar^s a Wóðarheild, og æfður rímsnillingur missir sjaldan
M$j(j keVti miðlungsmanna fljúga »víðsfjarri« og týnast.
Ul m. a. þessi vísa hafa áhrif á aldarandann:
En
Auður, dramb og falleg föt
fyrst af öllu þérist;
og menn, sem hafa mör og kjöt
meira’ en alment gerist.
S*Undum verður barnaglingrið sárt eins og byssustingur:
Illa berðu fötin fín,
flestum hættulegur;
það er milli manns og þín
meira en húsavegur.
;hki setja það á kostnað þessarar ramþjóðlegu
. að til eru mjög klúrar og orðljótar skamma-
' hægt að yrkja svæsnar skammir undir fallegasta
1 sé bragarhátturinn fallegur og vinsæll, saurgast
m höfundurinn saurgar sjálfan sig og fær óþökk
djúpj ,Snillln2arnir þurfa ekki ósæmilegra orða við, til að taka
Sa9t< arinni> og þá er hægt að kalla það »ljómandi laglega
On ' ^ stundum eru þvílíkar vísur sagðar ofur blátt áfram
kö](jum Dæðl ancla^ um mann suðrænum hlývindi og hroll-
111 ^íðargusum eins og þessi (um hjón):
, Það ,
bra9tegi
v,sur. þ.
fálmala9
^atln ek
annara j
Hann er vorland breitt og blátt,
brosaskært í högum.
Hún er nótt með norðanátt,
nepju og éljadrögum.
]jó(an n,snlandnar níðvísur, fagurlega orðaðar — lausar við
k>stu ^Unnsöfnuð, verða oft áhrifasterkustu ádeiluvopnin á
krefur°S 1ÍÓta siðu’ og því ber að bregða þeim, þegar þörf
Vals U.siu arin hef ég unnið að því öðrum þræði, að fá úr-
Uppi Vlsur snjöllustu alþýðuskáldanna íslenzku, sem nú eru
ejnn ~~ 1 e>tt safn. Er það ólíkt tilkomumeira þing, en þegar
Ieir< °2 elnn er að strjálast hér og þar með sinn »gylta ljóða-
í raún°^ sliaða bæði sjálfa sig og aðra með þeirri aðferð.
°9 veru vilja allir fá sem mest andlegt verðmæti fyrir