Eimreiðin - 01.07.1925, Side 47

VARÚLFURINN í VEPJUHVAMMI
231
EimReiÐin
[ram^an og gljúfrin fyrir botni hvammsins. Og rétt fyrir
ur °^ur stendur Einar og snýr náfölu andlitinu að okk-
fre^a e, °9 birtir. En frammi í hrauninu þeysir einhver ó-
to2a a kolsvörtum hesti, en á undan hleypur sem fætur
fðtigi tÚlka me^ flaksandi hár og fötin í óreiðu. í einu vet-
Sfúik 6mr ófreskja þessi í mannsmynd krækt klónum í hár
Ur v^nar hana UPP a hestinn til sín. Um leið dyn-
°S be SV° ^Í°^u^e9ur hlátur, að undir tekur í gljúfrunum,
tryiij ^,*11®13 i3311 hann hvað eftir annað ennþá djöfullegri og
en e9rL eins og þúsundir ára taki undir og auki við,
svo - n.'n Umhverfis þrumar þúsundum radda út í geiminn,
ag iý°9ninn‘ °9 skelfingunni í þessum árakór er ómögulegt
q11 Samstundis var alt horfið.
unum ^arna stóðum við þrír í myrkrinu, skjálfandi á bein-
^ndur^ SkelfinSu °9 þorðum ekki annað en ríghaldast í
affUrU.F keim að tjaldinu. Þegar inn var komið, og við komnir
á a ' fletin, héldumst við enn í hendur, og engum kom dúr
1| u a' ^n kyrðin úti var eftir þetta órofin, og auðnin mikla
Qu^.Verhs hræringarlaus.
og ^ re'ns í dögun morguninn eftir Iögðum við af stað, fölir
(Jit, rfVtulegir, því enginn okkar hafði sofnað um nóttina.
sveit*10^13'1 naÓum við að Nyrðra-Hvoli, efsta bænum í Dranga-
honilln ,nc|inn þar tók okkur ágætlega, og þágum við hjá
°9 f ^lslin9u og beina allan. Án þess að segja nema undan
að . n af þvú Sem okkur hafði mætt um nóttina, fengum við
væri talið óðs manns æði að æja í Vepju-
°hhur *' kvað ^a að óvelja þar að næturlagi. Bóndi fræddi
len9u h m asfæ^urnar til þessa, og segir sagan, að fyrir langa
^ónda 119 ' illmennl ertt. sem að vísu var ríkasti og voldugasti
gra s°nui'inn í sveitinni og átti heima á Arnarhóli, farið á
Veu- [a ásamt fólki af öðrum bæjum, og var tjaldað í
eyjar? Vammi- Meðal grasafólksins var dóttir bóndans á Sól-
þó ^ Una> og var hún fegurst kona talin þar um slóðir og
ástnm V*ðar væri leila®- ^11(11 bóndasonurinn á Arnarhóli ná
Verjj1 i'ennar, en hún vildi ekki þýðast hann, enda hafði hún
rótni neilin manni, en sá farist voveiflega, og að almanna-
af völdum bóndasonar. Á grasafjallinu hafði bóndasonur