Eimreiðin - 01.07.1925, Síða 55

EiMre,ð
N ]OSEPH CONRAD 239
l°fUm íarandkaupmaður, Tom Lingard skipstjóri, lögum og
faranj a eVÍunum og hafði einokun á allri verzlun þar. Þessi
OnfCgsf 1 kemur fyrir í fleiri sögum Conrads, svo sem í
hefUr the Islands og The Rescue, en í Almayer’s Folly
tnaðUr ^ans ver'® a^ en9u gert, og á arabiskur kaup-
artfs ’, o^ullha að nafni, sökina á því. Meðan veldi Ling-
alla ° Sem Læst> hafði hann falið Hollendingnum Almeyer
steyptUefrflun í nýlendunni Sambir. En þegar Lingard var
°g ajja 0r Almeyer einnig um. Verzlun öll var farin í hundana
að sj^ v°nir brostnar. Eina von Almeyer’s var sú, að fá
EUrópau ^'nu dóttur sína, sem lifði farsælu lífi heima í
fagra Ln honum hafði sést yfir það í draumum sínum um
fjar]æ • atnhð með Ninu, að hún hafði smámsaman verið að
el<hi ,sictl °9 lifnaðarháttu hans eigin þjóðar. Nina kann
líha . S|9 í Evrópu. Eyjarnar eru henni kunnari. Þar á
Veit hu3In ^aro°la heima, höfðinginn ungi, og hjá honum
Al^a^*1 a^ hamingjuna er að finna. Dain hefur lofað að vísa
j a fólgna fjársjóði inni í miðri eyju, en flýr að lokum
frj^Vd burt með Ninu, sem fylgir honum fúslega og af
Það Vl'la'
CoUrad 6r sam' yndrablærinn á þessari bók og öðrum sögum
óhUn S lra Austurlöndum. Maður er alt í einu kominn í al-
eu jj ^ umhverfi. Söguhetjurnar eru mótaðar af mikilli list,
heimUr9Sanir ^eirra homa oss á óvart. Hér blasir við ókunnur
shiljg ’ Sem hvítir menn geta tæplega gert sér vonir um að
þessu nol<hurntíma til hlítar. Þó að þeir telji sig drottna yfir
hve5n riirnstigs fólki, er yfirdrottnan sú ekki nema í orði
aðir ' 1 andlegum skilningi eru íbúar þessara eyja ósigr-
Og -
h^Sðis^ °si^ranch- Ósýnilegir andar þeirra, sem Almayer
hir, - ,ai5 hnésetja, verða honum að falli. Enginn fær staðist
hafsin°SVnÍle9u ehki einu sinni Lingard sjálfur, konungur
hver n,Ra,'a Laut- eins og eyjarskeggjar kölluðu hann, og ein-
r hlkc- -
Urulv ' °mumesfa hetjan í öilum sögum Conrads. Þó að nátt-
fjötrj ^arnar> útlenda andrúmsloftið og þjóðalýsingarnar
söguL nV9li vora við fyrsta yfirlestur og í byrjun, eru það þó
lw !Urnar sjálfar, sem taka hugann föstustum tökum eftir
bví
"mst
sem
a söguna líður. Vér finnum til návistar þeirra, dá-
. ----- ------ ’ ...................... 1-----’---
þeim, hryggjumst með þeim og gleðjumst. Frá penna