Eimreiðin - 01.07.1925, Qupperneq 79

Um mannlýsingar.
Brot úr fyrirlestri.
vegat.n In9asögur lýsa mönnum með tvennum hætti. Annars-
getið h-6^ ke‘nn* lýsingu, venjulega þar sem þeirra er fyrst
kotnu l '.nsve9ar óbeinlínis, með öllu því, sem sagt er af fram-
'ýsi
^s'n9'n n Gunnari á Hlíðarenda í Njálu.
sí(5an.n ^Vrir fyrst frá ætt Gunnars og heimilisfangi og segir
be2( . rlann var mikill maðr vexti ok sterkr ok allra manna
°k j^l9r‘ Hann hjó báðum höndum ok skaut, ef hann vildi;
Hatltinn> Vn SVe skjótt með sverði, at þrjú þóttu á lofti at sjá.
skaut t'l manna ^ez^ a^ b°9a hæfði alt þat, er hann
itn o^' ,^ann hljóp meir en hæð sína með öllum herklæð-
setu s 6,91 s^emra aftr en fram fyrir sik. Hann var syndr
keppa r' e'9' var sá leikr, at nakkvarr þyrfti við hann að
Hann'.0^ ^e^ur svá verit sagt, at engi væri hans jafningi.
vænn at yfirliti ok ljóslitaðr, rétt nefit ok hafit upp
beirra.
orðum og athöfnum. Gott dæmi beinnar mann-
la"n var
mikit,
airtan * ' 1 11
.. n vert, bláeygr ok snareygr ok rjóðr í kinnum, hárit
9ult
8U —“> °k fór vel. Manna var hann kurteisastr, harðgerr
vingy ’ raðhollr ok góðgjarn, mildr ok stiltr vel, vinfastr ok
h . r- Hann var vel auðigr at fé«.
4 ^QOi 1 / .
ipappj. .'Vsmg mun með réttu vera talin ein af hinum beztu
vér sk3,1191"11 ' íslendingasögum, svo langt sem hún nær, og
9®ta \UlTl n" fHijga hvert atriði hennar út af fyrir sig og
lýsir ’ ^vaða vitneskju það veitir um manninn, sem það
i"leiku°^ ^Vorl e^hi væri hugsanlegt að lýsa betur þeim eig-
m$iji ^1’ Sem teknir eru fram. En fyrst er þá að vita, hvaða
varða rétt er að leggja á slíkar lýsingar. Ég býst nú
við,
sk;
að
api Ver verðum sammála um að telja lýsingu að sama
sejp ].Uu«omnari sem hún gefur ótvíræðari hugmynd um það,
kalig^ St 6r’ °2 a® fullkomnasta mannlýsing væri sú, er gæti
Hiyncj ^ram í huga lesandans eða áheyrandans svo skýra
hapn manninurn, að málari eða myndasmiður gæti málað
e^a mótað eftir lýsingunni, í réttri líkamsstærð. Auðvit-