Eimreiðin - 01.07.1925, Síða 97

UPPSALAMINNING
281
E|MHg
IOin
Pípnb]-
skólab S Ur ^r' ^ var k°m'nn á kreik aflur. Og niður há-
Okk^^11113 kom næturvorÓur a harðahlaupum.
okkUr Ur Var óhætt. Hann sá okkur ekki. En nú langaði
Vmsar k Ve^van2 aftur til þess að sjá, hverju fram yndi. Eftir
hejm °^aleggingar varð þó niðurstaðan sú, að allir fóru
gn nema við Birgir; við snerum við aftur einsamlir.
incjj þ a le'ðinni snerist okkur hugur. Við höfðum ekkert er-
niðnr aitur- Nú voru næturverðirnir í óða önn að rífa
Vmrj v®39inn okkar og rogast með tígulsteinana á sinn stað.
ars e ekki nær fyrir okkur að gera eitthvað til þarfa ann-
athrjga a me®an næÓið er? Hvernig væri til dæmis að
Utn i Srindurnar á stöku stað? Mundi ekki fara alt eins vel
^iíT' antlars staðar?
v0rum alku9uðum eina grind við Sýslumannsgötuna. — Þá
Va<5ann v*ó svo nærri múrveggnum okkar, að við heyrðum há-
^ 1 naeturvörðunum, sem voru að bisa við tígulsteinana.
á mj|j. naðum grindinni af hjörunum og löbbuðum með hana
áttUm 1 °kkar inn í Skólagötuna. Grindin var þung, og hvað
Lol<^lð a^ ^era vi^ kana')
s^edtssU-IS okkur ra® * ku2- Dyravarðarforstofan í Fjell-
®hki °lanum stóð altaf opin. Það vissum við. Ættum við
^Vndatlnars aó fylla hana af grindum? Þetta var ný hug-
n°kkur°^ Ve^ kess verÓ. að hún væri athuguð nánar. Var það
ápmgj^ Sanngirni að svifta þá, sem forstofuna nota, þeirri
af 0 °2 þægindum, sem hægt er að hafa af heilum hóp
3rindUm?
^t^auðvit^ð ekki.
okkUr Var^ mes*a strit. Ln af einhverri hundahepni tókst
Utp a^ safna saman fjórtán grindum úr garðshliðum á ýms-
Meg Uln 1 kring, án þess að nokkur yrði var við okkur.
dyrg n'estu varkárni bisuðum við grindunum inn í forstofu
epgrj , arins, og auðvitað skorðuðum við þær þannig, að
Nú mælti UPP ljúka.
leig pUrkuðum við af okkur svitann og löbbuðum heim á
likara * ^ó^um sannarlega notað nóttina vel. Það var engu
sv0 -,6n aÓ einhver verndarengill hefði fylgt okkur. Það var
lendg^-^^3*. a^ okkur skyldi takast alt þetta án þess að
1 höndum næturvarðanna.