Eimreiðin - 01.01.1928, Síða 45

EIMREIDIN
SKREIÐ
25
alt frá Lónsheiði, til héraðanna milli Reyhjaness og Kolla-
tiarðar. Þetta er þó býsna villandi fyrir þá, sem ekki þekkja
t>l staðhátta, því að vísu liggur leið þessi í vestur og sum-
staðar frá nær norðri en suðri. Þó kemst villa þessi á hæsta
stl2 í Selvoginum, því þar er enn í dag kallað að fara sudur
t'l Reykjavíkur, sem þó er beint í hánorður að fara.
Þegar komið var út yfir Þjórsá, skiftust leiðir suður. Var
ká annaðhvort farið innra, yfir Hellisheiði til Innnesja, eða
sVðra, vestur með sjó til Suðurnesja. Þótti oft hentugra að
tara suður syðra, því sú leið var styttri en austur innra, því
flestir þurftu að koma í verzlanir í Hafnarfirði eðá Reykjavík
1 austurleið. Þegar farið var syðra, lá leiðin fyrst um Part-
ana• Einhversstaðar á þeim bæjum mátti fá góða hressingu
eltir volkið við ferjuna yfir Þjórsá, — auðvitað fyrir mikið
9°ð orð og enn betri betaling. — Venjulega var svo legið á
^löppinni hjá Loftstöðum, því ilt þótti — ef annars var kostur
að láta hesta synda sama daginn yfir báðar stórárnar,
^iórsá og Ölfusá, en á milli ánna er aðeins 6 stunda lesta-
9angur.
Næsta dag var svo farið um hinn nafnkunna verzlunarstað
^■Vrarbakka, en af því eigi var þá komin venjuleg kauptíð,
Sast þar nú ekki hinn mikli manngrúi og tjaldafjöldi, er þar
^ar 1 kauptíðinni á ári hverju. Nú var ekki annað að sjá en
'n mikiu verzlunarhús, nokkur kot og — ef þurkur var —
stórar sölvabreiður fyrir ofan fjörumálið. Þaðan var haldið að
eriustaðnum í Óseyri yfir Ölfusá. Þar var mjög fjölfarinn
er)ustaður, — ferjutollar svo miklir, að sagt var að jafngilt
efðu sýslutekjum Árnessýslu. En vandi mikill þótti að stjórna
Par ferjum. Var það ekki heiglum hent, og haft var það eftir
®>idunum í Óseyrarnesi, sem þá voru mestu sjósóknar-for-
^enn í Þorlákshöfn á vetrum, að miklu væri það vandameira
°9 erfiðara verk að vera formaður á Ölfusá í Óseyri en í
°rlákshöfn. Áin er á ferjustaðnum beint yfir um í meðal
®öi 400 metrar, og svo djúp, að hestar synda þar oftast
nda á milli, en ferja þar oft afartorveld og varhugaverð af
g °rkviku, straumi og vindi. Þó áttu ferjumenn næstum erfið-
með að sporna við ofhleðslu af völdum frekra, þekk-