Eimreiðin - 01.01.1928, Qupperneq 123

^imreiðin RITSJÁ 103
'er síöur Sstaeða tíl að hugfesta mönnum það boðorð, þó að erfiðlega
Sangi að breyta eftir því.
Málið á bókinni er gott og lipurt, og má óefað telja hana beztu bók
'hlagalíns, enn sem komið er. En áður hefur hann, eins og kunnugt er,
aefið út þrjár bækur eftir sig, fvrir utan „Veður öll válynd", sem minst
hefur verið á hér að framan; heita þær „Blindsker", „Strandbúar" og
•j.Vestan úr fjörðum" (Melakóngurinn). Jakob Jóh. Smári.
Jakob Thorarensen: STILLUR, kvæði, Rvík 1927.
Stefán frá Hvítadal: HELSINGJAR, Rvík 1927.
Þó að ljóðformið sé erfiðara en önnur frásagnarform, er það enn
•■ðasta skáldskaparformið með íslendingum, og verður sjálfsagt um Iangt
s><eið. Á hverju ári koma út ljóðabækur, svo stundum nemur tugum, auk
ahs þess sem ort er í landinu og óbirt liggur. Sumar þessar kvæðabæk-
llr> sem verið er að gefa út, gleymast strax og búið er að lesa um þær
ail9lÝsingalofið í blöðunum og glæpast á að kaupa þær, en aðrar koma
n'eð nýjan unað inn í hugi lesendanna og gleymast seint eða aldrei.
Tvær ljóðabækur hafa komið út nýlega, sem eiga það sammerkt, að
Þ*r f]Ytja lesendunum meira og minna af góðum kvæðum, þótt með
Nennum hætti sé, enda eru höfundarnir jafn ólíkir hvor öðrum eins og
da9ur og nótt, bæði að því er snertir form kvæðanna, efnisval og lífs-
'skoðun.
Þyrsta ljóðabók Jakobs Thorarensens kom út 1914. Snæl/ós hét hún,
'°9 nafnið var vel valið, átti bæði við efni og anda ljóðanna. Síðan
'romu Sprettir 1919, Kyljur 1922 og loks Stillur í haust sem leið. Skáld-
emkenni Jak. Thor. hafa haldist að mestu óbreytt frá því fyrsta. Hann
kefur gg|as( mörg ný viðhorf eða skift um skap síðan á æskuárun-
um. Hann er sami rólegi raunsæismaðurinn nú eins og í fyrstu bók sinni,
a,hugull og glöggur á veilurnar í lífi manna, dálítið kíminn og jafnvel
'keldhæðinn stundum, en aldrei volgurslegur eða teprulega viðkvæmur.
^unurinn á kvæðunum í Stillum og fyrri bókum Jak. Thor. er helzt sá,
hér er komin meiri ró og meira jafnvægi yfir hug skáldsins en áður.
^v»ðin sýna mann, sem beinir athyglinni óskiftri að því, sem fyrir augun
^er- Jak. Thor. lýsir varla nokkurn tíma sálarlífi sjálfs sín. Umrót og ólga
e'9in hugar er honum óljúft yrkisefni. Til þess að læra að þekkja hann,
Verður lesandinn að kynna sér viðhorf hans gagnvart umhverfinu, og þá
hann ekki til lengdar. Sjálft ljóðformið gefur strax nokkra hugmynd
111 manninn. Það er fast og hnitmiðað, ekki mjúkt heldur sterkt, svo að