Eimreiðin - 01.04.1929, Blaðsíða 18

106
FLUGFERÐ
ElMREIÐlK
fólkið er smápeð, er sniglast og smýgur um gðtur bæjar,
bundið við hagsvon báts eða bletts af ræktuðu landi,
hagvanið, þrælkað og þjáð um þúsund ár bygðar landsins,
með öfund í brjósti, ef öðrum eilítið betur gengur,
en illtamda uppgerðarhrygð yfir óförum keppinauts,
svo lifir hver einstakur einn milli ótta um afkomu sína
og vonar og áhyggju um arð — slíkt er hlutskifti hvarvetna
á jörðu —
en sorgin og gleðin sífelt skiftast sem skuggi og ljós,
unz arður á æfikvöldi er vonbrigði dýrustu drauma
eða lífsþreyta að loknum störfum, er lífið fúslega kveður,
eða ánægja af annarra virðing og annars heims sæluvon,
en kynslóðir hverfa og deyja og maður í manns kemur stað,
svo framlengist lífið og flýgur áfram frá kyni til kyns. —
Nú höldum við hratt út fjörðinn, en Hrísey og Ólafsfjörður
á örstundu hverfa, en undir glitrar á glampandi bárur
sem ímynd jarðneskrar gleði, er titrar sem iðandi tíbrá,
en yfir er himininn heiður, ímynd hins óendanlega,
við fjarðarmynnið er fortjald frá fjallabrúnum til sjávar
af þéttofnum skýjum, er skipast sem flokkar af flókum ullar,
en geislaflóð sólar glitrar sem gulldjásn ofan á skýjum,
við hækkum nú flugið og fljúgum upp í dásemdir drottins,
svo langt sem augað eygir eru víðlendur vafnar ullu
eins og yfirsæng mild og mjúk, en undir er hæglátt skvamp>
það er ægir, sem andann dregur sem ungbarn í værum sveff11’'
brátt þynnist bakkinn skýja og grisjar í glampandi bárur,
við lækkum nú flugið í flýti og fljúgum niður til sjávar,
þar rísa hnarreistir hamrar, er vísa oss vestur á Ieið,
hinn skínandi Skagafjörður blasir þá beint á móti,
eyjarnar Málmey og Drangey, en innar er Sauðárkrókur,
ég hrífst og hugur minn fagnar, af endurminningu örvast,
er lék ég mér lítill sveinn að leggjum og hornum og skelju01''
veröldin var þar öll, hið viðkvæma hjarta barnsins
trúði þá takmarkalaust á framtíð og farsæld manna,
sál mín var hrein og heil og fáguð sem gagnsætt gler
og endurspeglaði alt, sem augu mín litið fengu,
hér hvílir í húmi moldar minn ágæti faðir, er ungur
eftirlét ástríka konu og ungbörnin fimm að tölu —