Eimreiðin


Eimreiðin - 01.04.1929, Page 84

Eimreiðin - 01.04.1929, Page 84
172 FLÓTTINN UR KVENNABÚRINU EIMREIÐIN lofaði fegurðina og dýptina í sinni eigin trú. Til þess að særa hann ekki, greip ég til þeirra ráða að dragast á að taka hans trú, þegar ég hefði kynst henni til hlítar. Þessi staðfesta við mína eigin trú bjargaði síðar lífi mínu. Nú leið eitt ár svo, að ekkert bar til tíðinda. Asim varð ekki fyrir neinum óþægindum mín vegna, og hið austræna ætterni hans varpaði ekki neinum skugga á hjónabandsham- ingju okkar, enda virtist mér hann í einu og öllu semja sig að siðum Evrópumanna. En þá gerðust þeir atburðir, sem mig hafði ekki órað fyrir. * * * Aðfangadagskvöld jóla 1926 kom svolátandi skipun símleiðis frá Kabul: »Asim komi ásamt konu sinni til Kabul«. Ég varð bæði hrædd og hrygg, því svo hafði verið um talað, áður en við giftumst, að við skyldum ílendast í Evrópu og ekki fara til Kabul. Við sendum skriflega beiðni um að námstíminn yrði framlengdur, og sendiherrann gerði það sama. En báðar þessar tilraunir urðu árangurslausar. Mér hraus hugur við að leggja út í þessa ferð og setjast að í landi, þar sem ég þekti enga siði né venjur og allir voru mér ókunnir. En mér var lofað, að Asim skyldi fá góða stöðu í Afganistan og komast þar til mannvirðinga. Ný skipun kom frá Kabul um, að við skyldum vera við- búin að leggja af stað, og loks tókst Asim og sendiherranum að telja mér hughvarf og fá mig til að láta undan. Eftir að við höfðum lokið undirbúningi undir ferðina, brá ég mér til Stokkhólms til þess að kveðja fjölskyldu mína, og hét ég Asim því að vera komin aftur að viku liðinni. En þa^ dróst svo í tímann fyrir mér, að ég var fjórar vikur um kyrt. Mér fanst ég ekki komast af með styttri tíma til þess að kveðja ættjörðina. Þegar ég kom aftur til Berlínar fagnaði Asim mér á járnbrautarstöðinni. Til þess að hugga mig og dreifa áhyggjum mínum út af skilnaðinum færði hann mér dýrar gjafir. En þegar ég var að taka upp úr ferðakistu minm heima hjá mér, kom hann auga á bréf, sem lá innan um fatnað minn. Við héldum áfram að tala saman, en ég sá, hann veitti bréfinu nákvæma eftirtekt.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.