Eimreiðin


Eimreiðin - 01.04.1929, Side 84

Eimreiðin - 01.04.1929, Side 84
172 FLÓTTINN UR KVENNABÚRINU EIMREIÐIN lofaði fegurðina og dýptina í sinni eigin trú. Til þess að særa hann ekki, greip ég til þeirra ráða að dragast á að taka hans trú, þegar ég hefði kynst henni til hlítar. Þessi staðfesta við mína eigin trú bjargaði síðar lífi mínu. Nú leið eitt ár svo, að ekkert bar til tíðinda. Asim varð ekki fyrir neinum óþægindum mín vegna, og hið austræna ætterni hans varpaði ekki neinum skugga á hjónabandsham- ingju okkar, enda virtist mér hann í einu og öllu semja sig að siðum Evrópumanna. En þá gerðust þeir atburðir, sem mig hafði ekki órað fyrir. * * * Aðfangadagskvöld jóla 1926 kom svolátandi skipun símleiðis frá Kabul: »Asim komi ásamt konu sinni til Kabul«. Ég varð bæði hrædd og hrygg, því svo hafði verið um talað, áður en við giftumst, að við skyldum ílendast í Evrópu og ekki fara til Kabul. Við sendum skriflega beiðni um að námstíminn yrði framlengdur, og sendiherrann gerði það sama. En báðar þessar tilraunir urðu árangurslausar. Mér hraus hugur við að leggja út í þessa ferð og setjast að í landi, þar sem ég þekti enga siði né venjur og allir voru mér ókunnir. En mér var lofað, að Asim skyldi fá góða stöðu í Afganistan og komast þar til mannvirðinga. Ný skipun kom frá Kabul um, að við skyldum vera við- búin að leggja af stað, og loks tókst Asim og sendiherranum að telja mér hughvarf og fá mig til að láta undan. Eftir að við höfðum lokið undirbúningi undir ferðina, brá ég mér til Stokkhólms til þess að kveðja fjölskyldu mína, og hét ég Asim því að vera komin aftur að viku liðinni. En þa^ dróst svo í tímann fyrir mér, að ég var fjórar vikur um kyrt. Mér fanst ég ekki komast af með styttri tíma til þess að kveðja ættjörðina. Þegar ég kom aftur til Berlínar fagnaði Asim mér á járnbrautarstöðinni. Til þess að hugga mig og dreifa áhyggjum mínum út af skilnaðinum færði hann mér dýrar gjafir. En þegar ég var að taka upp úr ferðakistu minm heima hjá mér, kom hann auga á bréf, sem lá innan um fatnað minn. Við héldum áfram að tala saman, en ég sá, hann veitti bréfinu nákvæma eftirtekt.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.