Eimreiðin - 01.04.1929, Blaðsíða 93

E|MREIÐIN
FLÓTTINN ÚR KVENNABÚRINU
181
Ég hafði sára verki í lífinu og vissi í fyrstu ekki hverju
kað sætti.
Strax eftir miðdegið var tekið að ræða um skilnaðinn. Því
Var lýst fyrir mér, hverjar viðtökur Asim fengi í Kabul, ef
hann kæmi þangað án mín. Afganska sendisveitin í Berlín
hafði orðið að skýra stjórninni í Kabul frá, hvað þar hafði
|arið á milli okkar. Ef nýtt hneyksli bættist nú ofan á það,
‘V'i það að hafa mjög alvarlegar afleiðingar fyrir Asim, og
J^undi meðal annars valda því, að hann fengi aldrei viðunan-
e9a stöðu í Afganistan. Mér var fyllilega gefið í skyn, að
með þessu mundi ég steypa honum í glötun. Sendiherrann
uotaði öll hugsanleg ráð, til þess að fá mig til að fyrirgefa
sim. Þegar alt kæmi til alls, hefði hann ekki gert þetta af
1 uiensku, heldur af afbrýðisemi — og ást.
Sjálfur skrifaði Asim mér bréf. Hann kvað líf sitt og fram-
1 vera á mínu valdi, og ef ég sneri ekki aftur til sín, gæti
ann ehki lifað lengur. Hann mundi að vísu halda áfram til
abul, en refsinguna fengi hann ekki um flúið. Væri ég þá
Uln gleyma því, hve heitt hann elskaði mig? Það hefði
Verið í ástaræði, að hann hegðaði sér eins og hann gerði.
. írvað átti ég að gera? Frá því við fórum frá Berlín vissi
e9. að ég var barnshafandi. Gat ég tekið þá ábyrgð á mig,
fara nú að flýja? Varð ég ekki fyrst og fremst að hugsa
Um.barnið mitt?
ÖHES var yfir mig komin af örvæntingu, og mér fanst sem
,sund væru lokuð.
h u Eer^‘n hafði ég ekki kynst Asim sem Austurlandabúa,
ur sem mentuðum Evrópumanni. En hvernig stóð á
br
m hafði
Dr , sem mentuðum Evrópumanni. En
^ eVtingu þeirri, sem á honum var orðin? Ég óttaðist Kabul,
hv Vfr brædd við framtíðina og hrædd við dauðann. En
O^nig átti ég að réttlæta það, ef ég steypti Asim í glötun?
éq9 °ks var e’tt> sem ég gat ekki dulið fyrir sjálfri mér, —
av .yrirverð mig ekki fyrir að kannast við það — enn elsk-
Q69 ^S'm’ brátt fyrir alt.
.2 hvernig færi Um barnið?
'en h^-9r^* ^an9að til ég féll að lokum í eitthvert svefnmók,
r°kk svo upp með hljóðum. Ég hafði fengið sárar kvalir