Eimreiðin - 01.04.1929, Blaðsíða 47

EIMREIÐIN
VERALDIR í SMÍÐUM
13S
óteljandi sólarbrot, mismunandi að stærð, þeyttust út í geim-
inn. Þetta voru hinir svokölluðu »planetesimalar«. Þessi kenn-
*n9 um uppruna sólkerfisins er laus við veilur þær, sem eru
ó frumþokukenningunni, en skýrir ýms fyrirbrigði sólkerfisins
6ins vel og stundum betur en gamla kenningin.
Hinn mikli aragrúi af »planetesimölum«, sem losnað höfðu frá
sólunni, og teknir voru að snúast um hana samkvæmt þyngd-
arlögmálinu, þéttist
s>námsaman í plánet-
Ur. smástirni og tungl.
^f til vill eru loft-
steinar og halastjörn-
Ur einnig »planete-
s>nialar«, sem lent hafa
afvega. Vms skyld-
eikamerki eru með
loftsteinum og hala-
sfiörnum. Þó hefur
aldrei tekist fyllilega
aó koma því, sem menn
''iH um halastjörnur,
eim við »planete-
^al«-kenningUna,0g
Pa ekki fremur við
rutJ>þokukenninguna.
Aður héldu menn, að gígirnir í tunglinu væru gamlir gos-
a'9ir. og sumir stjörnufræðingar halda enn að svo sé. En
mar9t mælir með því, að gígir þessir séu til orðnir fyrir
s»srtingu frá »planetesimölum« eða loftsteinum.
. Vn>sir viðaukar hafa verið gerðir bæði við frumþokukenn-
ln9una og >planetesimal«-kenninguna, þótt ekki sé þeirra getiö
Jér- Þó er rétt að minnast hér á kenningu þeirra ]eans og
leffries, sem kemur að vísu heim við skoðun þeirra Cham-
bflins 0g Moultons, að því er snertir árekstur þann milli
sólarinnar og annarar stjörnu, sem hleypt hafi af stað myndun
sólkerfisins. En þeir ]ean og ]effrie álíta, að efmsmagn
flánetanna hafi næstum verið það sama þegar eftir árekstur-
mn eins og það er nú.
Skýringarmynd, sem á að sýna áreksturinn-
milli sólarinnar, sem er stjarna, og annarar
stjörnu, og hvernig pláneturnar í sólkerfinu
hafi orðið til upp úr þeim árekstri.