Eimreiðin - 01.04.1929, Síða 63

EIMREIÐIN
GUÐFRÆÐINAM OG GÓÐ KIRKJA
151
Iwí einu, að það er hjálp til að kynnast Kristi. Og man ég
ekki til þess, að á það væri lögð ríkari áherzla en svo, að
estir muni útskrifast úr deildinni án þess að hafa lesið það
einu sinni alt saman. Þar eru aðeins lesnir valdir kaflar, en
Uni heild þess megindrættir svo stuttir, sem frekast má vera.
Að óþörfu kirkjusögunámi í deildinni víkur R. E. Kv. að
Vlsu aðeins óbeinlínis. En því vil ég halda fram, að þar sé
ekki eytt tíma í sögunám yfir þörf fram. Það skal viðurkent,
samkvæmt áður sögðu um guðfræðinám, muni kirkjusaga
na inn á fleiri efni en aðalverkefni guðfræðinnar, ]esú Krist.
n því má þó ekki neita, að kirkjusagan er þó saga áhrifa
ans Segnum aldirnar, sem liðnar eru frá dvöl hans hér til
Vorra daga. Hún sýnir, hvernig kynslóð eftir kynslóð hefur
^Vnt á sinn hátt að láta áhrif hans verða sér til blessunar.
un sýnir, hvernig þetta tókst og hvernig þetta mistókst.
andlega lesin kirkjusaga er saga andlegs lífs í Norðurálfunni
1 tvo tugi alda. Og þar sem hún kemur lesandanum í kynni
! mar9a ágæta andans menn, sem vörpuðu Ijósi yfir samtíð
^na einmitt í krafti Krists, þá er hún jákvætt fræðandi um
rist sjálfan. En þar sem hún segir frá syndum og sortahlið-
^ kirkjunnar á ýmsum öldum, færir hún lesandanum lær-
^ornsrík viðvörunardæmi, sem eiga að brenna sig inn í sál
ns. °9 sýna honum, hve mikil ábyrgð hvílir á hverjum ein-
lln9 að afstýra þ.ví, að nútíminn drýgi sömu syndir. Því
^Un erfitt að neita, að sá þekkir ekki né skilur samtíð sína
ma ófullkomið, sem enga sögu hefur lært. Ekkert vopn er
f n-biturt í hendi þess, er vill leiða samtíð sína, og þekkingin
,Unarferli hennar. Þá þekkingu á sagan að veita. Og þótt
. 10 vor hafi margt og margt, sem engir tímar aðrir höfðu
af að segja, megum vér ekki stara svo fast á það, að
SUn blindist fyrir því ótalmarga, sem samtíð vor á sam-
^Smlegt með öllum öldum öðrum. »Vér lifum í alt öðrum
satT' 6n ^rri kynslóðir hafa gert«, segir R. E. Kv. Það, sem
Utn f ^ •' ^essum orðum hans, má samt ekki loka augum vor-
afk ^VI"’ ver’ sem nn erum fyrst og fremst
höf°men^Ur t,essara sömu kynslóða, og af því leiðir, að vér
°9 ^*.er^ frá þeim ættarmót, það, að vér erum menn eins
Peir- Og þrátt fyrir alla fremd vora er manneðlið sjálft