Eimreiðin


Eimreiðin - 01.10.1933, Side 40

Eimreiðin - 01.10.1933, Side 40
390 HRÍMSKÓGUR EIMREIÐIN Það er íslenzki smaladrengurinn, sem grætur nekt móður sinnar.... Skyndilega birtir fyrir augum. Skógarveggurinn víkur og hverfur. Fram undan opnast allstórt skóglaust svæði, með klettaþrepum upp eftir hlíðinni. Þar hefur barrskógurinn verið höggvinn síðustu árin. Stúfarnir standa eftir hingað og þangað upp úr snjónum. En meðfram járnbrautinni, báðu megin við akveginn, er allstór birkilundur. Trén eru há og beinvaxin, börkurinn silfurhvítur með dökkum blettum. Snjó hefur eigi fest á greinunum, en þær leiftra og loga í einkennilega dá- samlegum töfraljóma, um leið og eimlestin brunar fram hjá, og stafnljósið varpar þjótandi bjarma yfir lundinn. — Dásam- legur æfintýraheimur hafði opnast mér, en horfið jafnskjótt aftur í rökkurblámann. Eimlestin blístraði fyrir varðstöð í skóginum. Þar átti að nema staðar sem allra snöggvast. Alveg ósjálfrátt reis ég upp og gekk út á pallinn á milli vagnanna. Og um leið og lestin stöðvaðist, var ég kominn niður á stéttina og farinn á stað í áttina til birkilundarins. Það var örstutt. En ég var hvorki að hugsa um vegalengd né líðandi stund. Hugur minn drógst ómótstæðilega í ákveðna átt að vissu marki, sem mér var þó alls eigi Ijóst, hvað var. Allt í einu birti fram undan á milli furutrjánna. Fult tunglið sigldi upp á himininn að skógarbaki. Ég var kominn út úr barr- skóginum, og birkilundurinn blasti við mér í tunglskinsflóðinu. Guð minn góður! Hvílík dýrð! Hjartað stöðvaðist sem snöggvast í brjósti mínu, en brauzt síðan á stað aftur með þvílíku afli, að mér lá við köfnun. Hvílík dýrð! Hrímskógur! Hver grein birkitrjánna er loðin af þúsundum hrímnála. 09 hver hrímnál er guðdómlegt listaverk, dásamlegasta víravirki, ofið úr miljónum ískristalla. Hver kristall er örlítið leiftr- andi blys. Og nú kveikir tunglið öll þessi blys — miljónir miljóna! Greinar trjánna titra í frostkyrðinni. Það er eins og straumur tunglsgeislanna beri þær undurhægt. Kristallarnir leiftra, og glóa í óumræðilega hárfínum ljósbrigðum. Og silfurskær ómur, saman ofinn af frost-tindrandi-tærum, yfirjarðneskum
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.