Eimreiðin - 01.07.1935, Qupperneq 48

290
KONAN
EIMnBIÐlN
ingaeðli konunnar leiðir einnig, að hún er venjulega að ineii"1
eða minna leyti barnsleg í lund og í háttum sínum. Og getui'
stundum litið svo út, sem hún sé að vissu leyti einskonar inill1'
stig milli barns og fullorðins manns. En af þessu leiðir einnig*
að hún vex og þroskast fljótt og fyrirhafnarlítið, eins og blóm-
Hver sönn og óspilt kona er einskonar blómsál, sem sendn'
frá sér ilm í allar áttir. Og það er þetta blómeðli konunnar.
sem gerir hana svo yndislega, og er aðal-uppistaðan í ölhn»
hennar töfrum. Tízkudrósir og tildurmeyjar vita þetta
kosta því kapps um að ávinna sér þokka þessa blómeðlis
barnslega viðhorfs gagnvart tilverunni, og þeim tekst að
hlekkja marga, sem sjá ekki, að verið er að leika. En yndis'
þokki sannrar og óspiltrar konu er eðlilegur og uppgerðarla»s’
og veit hún naumast af honum sjálf. Hann á rót sína í fölskva-
lausum og einlægum tilfinningum, í óbundnum eðlislögn»d'
um, og er því ekki grundvallaður á neinum útreikningi-
Einu sinni var l'rægur franskur rithöfundur spurður að ÞV1
í samkvæmi, hvern hann áliti mestan kost á konu, og hvað þ»®
væri í fari kvenna, sem karlmenn gengjust, að hans dómi, ni»st
fyrir. Rithöfundurinn hugsaði sig um nokkra stund. Því na‘st
tók hann til máls. Hann taldi upp ýmsa eðliskosti, svo sei»
gáfur, glaðlvndi, geðprýði, hugrekki, þolinmæði, og líkamle$a
eiginleika, eins og t. d. fríðleika. En þó sagði hann, að alb1
þessir eðliskostir og eiginleikar væru sem núll, ef eitt vantaðn
En ef þessi eini eðliskostur væri fyrir hendi, þá gæfi ha»»
öllum hinuni núllunum eitthvert gildi. Rithöfundurinn h»
mörgum fögrum orðum um þenna eina eðliskost, sem víl?l 1
eins og sól, er allir aðrir eðliskostir fengju ljós sitt frá, 0i5
áheyrendurnir urðu forvitnir. Loks fengu þeir að vita, hvel
sólin var. Hún var — hjartagæzka. . .. Ég held, að rithöfund'
urinn hafi rétt fyrir sér, og ég hygg, að flestir karlmenn m»nl
verða mér samdóma. Sú kona, sein vantar hjartað, sú kon»»
sem kann ekki að finna til og elska, er ekki kona, í dýpstu
merkingu þess orðs. Og enda þótt hún lciki hlutverk konunna1’
]). e. a. s. verði af einhverjum ytri ástæðum förunautur man»s
ins, sem unnusta, eiginkona eða móðir, þá verður það hhd