Eimreiðin - 01.07.1935, Blaðsíða 65

EIJI«EIÐIN
BÍLFERÐ TIL AUSTFJARÐA
313
11111 ei’ að gæta þeirra. Og við vinnuna sjálfa eru oft og tíð-
1111 alt of fáir. Á meðan g'anga hundruð manna atvinnulausir
| ^)a j11111 og sjóþorpum landsins, vonandi á síld og fisk, sem
'j'' ^æst, og þegar þetta bregst, þá á ypinberar atvinnubætur.
sambandi við atvinnuleysið og fólksfæðina í sveitunum
'd l'ei^ ^ei:a ^1GSS ^er’ e^ir ÞV1 sem mei' er tjáð, er Har-
111 Guðmundsson, atvinnumálaráðherra, að láta rannsaka,
• e margt fólk úr bæjunum geti komist að vinnu í sveitunum.
fi ij1^11111111 af Þessari rannsókn mun ekki enn l'enginn til
S’ en Það sýnir skilning á þörfinni til að beina atvinnu-
I su 'ólki í sveitirnar, að þessari rannsókn skuli hafa verið
ORíig a| s{ag £r yonandi að hún beri góðan árangur.
Oxnadalsheiði sáum við tófu með stálpaða yrðlinga sina,
ö A °ru þeir svo forvitnir, að meðfæddra hygginda refsins
varð í
fiirð
engu vart. Þeir stóðu rétt hjá veginum og gláptu
því !lVerklð’ sem þaut óðfluga áfram, og virtust ekki gefa
I klUn minsta gaum, þó móðirin kallaði á þá ofan úr holt-
s U' kjl1 auðvelt hefði verið að skjóta þá, ef nokkru okkar,
111 1 bílnum var, hefði hugkvæmst að hafa byssu með. En
Jarri okkur öllum var sú tegund íþrótta, sem skotfimi
llefnist, að
að
skot
engum datt byssa í hug, enda hefði það verið synd
Outa hina djúpu kyrð heiðarinnar þenna fagra dag, með
11111 °g dýradrápi. Alls þessa naut lágfóta líka, og enda
fý hun se réttdræp og ófriðhelg talin og hafi gert spell á
!aði Þænda í Öxnadal, fékk hún að horfa í friði á eftir
bíl
num,
A Öxn
oareitt að þessu sinni.
madalsheiði eru hinir frægu Giljareitir, sem mörgum
ægilegasti kafli vegarins norður. Einn kunningi minn,
hnst
ag 1 ei vithöfundur, hefur samið áhrifamikla sögu, sem gerist
ný]gl°hhrU ' Giljareitum. Sagan er óprentuð, en hann hafði
sagt mér efni hennar. Lýkur henni þannig, að bíll oi
hiðiT831* Steyl)ast G-am af einni vegarbrúninni í Giljareitum,
Sljúfraflugin, og geymir áin undir alt saman, híl og
0|.jUl' '^ó'' kom sagan ósjálfrátt í hug, er við vorum að krækja
11 atram eftir reitunum. En ekki lét ég hin óhugnanlegu
Þinn °-^ ' ^'i<1S Vlð samferðafólk mitt, og áður en varði hafði
reita °UllÍ iliistiúri okkar stýrt yfir allar gljúfrabrúnir Gilja-
ö 11111 a flatlendi heiðarinnar, þar sem fyrsta sjónin, sem