Eimreiðin - 01.07.1935, Qupperneq 89

EIXUVEIÐIN
MÁTTARVÖLDIN
337
^thafnir hans kunna að vera
eins °g stendur.
^íðan bók mín Áhrifin ó-
Wiilegu kom út, hef ég' feng-
fjðlda af bréfum um ýms
Eriði Vai'ðandi svartagaldur.
^ hirti hér sem sýnishorn
v liia 11 r bréfi frá konu fyr-
ií' <M!<li aðalræðismanns á
1 111 • Hún ritar á þessa leið:
"i la Austurlöndum var
^anninum mínum sáluga, X
A,''ISh°fðingja, kunnugt um
„ ilS ciæini svartagaldurs, og
sanAi n » > »
nann mér sum þeirra.
1 !l® er t t ,
d. tru manna þar
^ Hiu frá, að ef maður, sem
^ _ lndar annan af barni hans,
að harninu og lætur vel
jj, ’ Pa annaðhvort deyi
n,ð eða verði fyrir ein-
C0| J °lani. Svo mjög eru
ar harnsins og vanda-
fannfærð um þetta, að
^enn
’daður
bess.
11111 niinn vissi dæmi
fyv. . oain var hreinsað
eiJ' lllum öndum, með við-
s Udi helgiathöfnum og
þaft"l8Um’ 111 liess að vernda
öfi, ‘1eSU afleiðingum slíkrar
bréf" ^ ’ • A«® en ég lýk
111 iili minu, sein
ev , mörgum árum,
Var enn of ung til
fást a.i.gefíl mér tóm til a?
fr6»t fyrir
Pa er
þess c
eða erflð ihugunarefni
<æra mig um slíkt. Ég
átti þá heima í strandhéraði
einu í Toscana á Italíu og
var nýgift nafnkiinnum valda-
manni þar um slóðir. Hann
var fyrri maðurinn minn. Þá
fór ég alt í einu að verða rnátt-
litil og taugaveikluð, án nokk-
urrar sýnilegrar ástæðu, og á-
gerðist þetta smámsaman.
Litarháttur minn, sem áður
var rjóður og hraustlegur,
varð nú gugginn og grár, og
ég varð svo horuð, að allir
höfðu orð á því. Ég var samt
ekki beinlínis sjúk, og hvorki
skorti mig auð né þægindi.
Einu sinni kom kona nokkur
að heimsækja mig. Ég þekti
hana iítið, en hún bað mig að
taka vel eftir því, sem hún
segði og fara að ráðum sinum.
Þér cruð smámsnman að vesl-
ast upp án nokkurrar sýni-
legrar ástæðu, og sé ekki að
gert, dregur þetta gður til
dauða. Þér eruð uiidir illum
áhrifum frá ákafri öfund, því
konurnar hér i kastalanum
og i héraðinu hér umhverfis
öfunda yður af stöðu gðnr,
fegurð gðar og hæfileikum,
auk þess sem þær hatast við
ijður fyrir þaö, að þér, sem
eruð ensk, skijnð þann sess,
sem þær telja ítalska konu
réttbornari en gður til að
skipa. Á þessa leið mælti kon-
an, bað mig að koma með sér
22