Eimreiðin - 01.07.1935, Qupperneq 93

EIMI1EIÐIN
MÁTTAHVÖLDIN
341
gjorningum varð, loks misti
'iti®’ Var það venjulega látið
)e,ast út til almennings, að
,ann hefði verið vitskertur,
a'ður en hann gekk í kirkjuna,
l"' annars mundi hann ekki
ahi vogað að bjóða frú Stet-
]S°n hyrgin. En nýjum með-
v"n 11111 var sagt, að guð hefði
ei "'hið kirkju sína með því
þjarlægja hinn þverúðar-
U,lla syndara.
Uð sjálfsögðu hefur sjálf-
'tú Un laðið miklu við þessar
e 1 raUnir“. Meðan þátttak-
u l" Vorn að vinna að því að
a e'nhvern sturlaðan, veik-
1 1 eða ófæran til starfa, var
s'° um, að honum bærust
séð
fr
Jj, ^11'1 al Þessum tilraunum.
' ar þá líka eðlilegt, að
pejr i °
Sem >eSSara °fsóttu manna,
hi|;r 1'V''rlrani trúðu á mátt
h)stn-nanna’ yrð" skelfin8u
VofA-11 y 1" heim háska, sem
ekl i' yUl kofhum þeirra, og
þeir-að Undra Þ° að margir
ir ()( a •’1 ðu að lokum sturlað-
Jg veikir, er þeir fréttu af
}SIS"U> aðförum.
Ur k,e' SU. íniyndunaraflið hef-
hrifa!U.PÍÖ ' §onnr uieð þá á-
innan °§ m°ðursjúku
u,.g ' ‘ uaðarins, svo að þeir
ótta 1 nær Viti sinu f.j£er af
Um^f 1)ezt af 01’ðum og
aðai-r m heirra. Einn safn-
1111111 skýrir t. d. þannig
frá: „Þegar ég neitaði að
hlýða frú Stetson, varð hún
mér fjandsamleg. Nótt eina,
er ég lá í rúmi mínu, fanst
mér sem síðasta stund mín
væri komin og að mér væri
beint svo sterkum hugaröfl-
um, að ég mundi verða að
gefast upp fyrir þeim. Eg á-
kallaði guð mér til hjálpar,
og þannig liarðist ég harðri
baráttu í heila klukkustund.
Á þessari klukkustund þrosk-
uðust með mér svo miklir sál-
rænir hæfileikar, að ég gat
farið gegnum heila veggina á
herbergi mínu. Loks sigraði
ég og hef verið öruggur síð-
an.“
Stundum þegar starfsmenn
safnaðarins töldu sig hafa við
mjög skæða óvini að eiga,
voru hálfrar klukkustundar
tilraunirnar lengdar mjög
mikið. Koniið var á fót eins-
konar lífverði, á líkan hátt og
frú Eddy hafði mörgum árum
áður verið vön að hafa um
sig, og í tvær klukkustundir í
einu unnu starfsmennirnir
með þessum lífverði að því að
verka með huganum á mót-
stöðumenn sina. Kemst einn
þeirra, sem hafði verið látinn
vita um, að hann væri fórnar-
dýrið þá stundina, að orði á
þá leið, að svo hafi þessi óg-
urlega meðl'erð tekið á sig,