Eimreiðin - 01.07.1935, Blaðsíða 99

E'Mreibin
MÁTTARVÖLDIN
347
En Gj'ðingar eiga hér ekki
einir sök, heldur allar þjóðir.
'er er sú þjóð, að henni hafi
hi einhverntíma verið for-
"Lelt at einhverjum deyjandi
Hini eða einhverjum skæð-
1111 ijandmanni. Hver er sá
j1jaður nieðal vor, að hann
j.aii ei'ki einhverntíma orðið
}yrir biturri eða hatursfullri
tiJfUn? Er nokkur slík þjóð
Eða er nokkur slíkur
lnaðiu- til? Ég efast um það.
,ess Vegna skulum vér með
Ijj 1 huga reka á flótta allar
s,ai. Eugsanir, sem að oss
de Eatum oss á hverjum
IY,1’! i>ihJa um að frelsa oss
a liin- Eátum oss með hverj-
bjjj he8i reyna að nálgast það
0 Ul °8 hetur að verða eins
fb ltii hörn (hjartahrein og
h S ah taka leiðsögn). Þá
eifur alt ilt eins og dögg
sner SÓ'U' Það §etur Þa ekki
í. °Ss’ E'eniur en óvætturin
bm.,ntýrinu Sat snert saklaust
hrrmð’. sem stóð íklætt kufli
euileikans, andspænis opnu
§,ni hennar.
Em leið
hr-UlniSt vér
Uugiðu hversdagslífsins. Vér
sJaum iífi6 f
'jósi. \
°g vér gerum þetta,
upp úr allri
agsli
nýju og hjörtu
er verðum óháð öldu-
111 °^> úveðrum örðugleik-
anna v* n
v ' er raðum við örlög
'or, ekn; ; i . ö
Kl 1 heun skilningi, að
i'öll
oss verði þá frjálsara en áður
að hrifsa til vor gæði lífsins
(því til þess hafa engir frjáls-
an rétt), heldur erum vér þá
orðnir skráðir samstarfsmenn
í hersveitum sannleikans, og
þótt vér séum þar undir aga
(því ég endurtek það, að eng-
inn er með öllu frjáls), þá
erum vér þó komnir í þann
her, sem að lokum hlýtur að
sigra.
Áður en ég lýk þessu erindi
langar mig til að segja yður
enn frá tveim dæmum upp á
svartagaldur, sem mér eru
hæði kunn. Hið fyrra er mjög
eftirtektarvert, en vel má
skýra það á ýmsa vegu. Hið
síðara sýnir yður, svo að
minnisstætt ætti að verða,
þær geigvænlegu afíeiðingar,
sem þessi illa orka getur kom-
ið til leiðar. Því það snertir
einkalíf göfugs aðalsmanns;
hann hefur orðið fyrir ítrek-
uðu heimilisböli, sem undan-
farin ár hefur mikið verið á
orði í opinberum frásögnum.
Jafnframt vil ég Ijúka erindi
mínu með því á viðeigandi
hátt að særa burt eftir leiðum
fjarhrifa þau hin illu áhrif,
sem hafa loðað við líf þessa
aðalsmanns.
Fyrra dæmið er af móður
hjúkrunarkonu einnar í geð-
sjúkdómum. Kona þessi er