Eimreiðin - 01.04.1936, Síða 18

122
ÆTTARKJARNI SVEITAFÓLKSINS
EIMnEIÐir;
Nú mun almenl vera litið svo á, að sú bót sé hér í máb>
að bætt skilyrði allrar alþýðu lil að njóta almennrar ment-
nnar og menningar muni bæta það upp, þótt niðjum binna
svokölluðu »betri stétta« fækki að tillölu. Þannig myndi og
geta litið út um stund, — en þó er það einmitt hér, sem
aðalhættan fyrir viðhaldi eðliskosta alþýðunnar liggur, í lrain-
tíðinni, því hinn greiðari aðgangur alþýðustéttanna til b*rl1
menningar, jöfnum höndum við aðrar, leiðir óumflýjanlega
til þess, að efnismestu kynkvistir þeirra stétta leita þanga£ >
sem meiri er framavon, ej'ða ef lil vill beztu árum æli sinnai
til náms og setjast svo að lífsstarfi, sem a. m. k. í ljórun1
lilfellum af fimm útilokar, að blóð þeirra blandist þeirra eig111
stétt á ný. Af þeiin sökum gengur hún jafnt og liægt til rýrða'
að eðliskostum. Ásókn hæfasta fólksins til hærri menninga1
starfa í þjóðfélaginu, verkar á kynstofninn eins og sáld, me
æ smærri möskvum, af því að af minna verður að taka, el
stundir líða.
Nú er að vísu rétt að álykta sem svo, að þessi »sáldun
manníolksins gæti leitt til æltbóta, eða einskonar hreinræk,
unar þess hæfasta, sem í kynstofninum býr. Stefndi það ot'1
rætt til þjóðarheilla, ef ættbogar úrvalsfólks þjóðarinnar g‘e
orðið fjölmennir í landinu. En eins og þegar hefur verið sag ’
þá horfir alt öðruvísi við um reynslu nútímans af niðjaljoj >
eða kynsæld þess fólks, sem lil mestra heilla horfði, að llH
uðu mannkyninu, heldur en fyr rejmdist um blóma ky*
stofnsins. Hitt er aftur á móti reynsla um öll lönd, nu^
tímum, að þær stéttir, sem fara rýrnandi að eðliskostum
t. d. af því, að hæl'ustu einstaklingar þeirra yfirgefa P‘ ^
jafnóðum og tækifæri gefst, — þær reynast frjósaman
áður, og því meir sem kostirnir ganga meir lil rýrðar. f e ‘
er sá sorglegi sannleiknr, sem átakanlegast blasir við i s .
borgum heimsins, en lögmál þetta er þó alstaðar að ve
með þeim ískyggilegu aíleiðingum, að hinn miður hæíi 1 ^
kynstofnsins lær vaxandi meiri hluta, þó hægl fari nJ° ,
að líta. Þessi úrkynjun er að ýmsra dómi liættulegasta >
mein hins hvíta kynstofns, og erliðast viðfangs. Sem betui ^
er þessu skamt á veg komið hér, en þó svo, að sýnt C1 gral-
íslenzka þjóðin er sama lögmáli háð í þessu efni og a
lienni skyldar. ,
Þegar bent hefur verið á, að aldarháttur í skoðunum, PJ^
skipulagi og jafnvel löggjöf, hefur ýmist numið burlu
dregið mjög úr áhrifum þeirra ytri skilyrða, sem 1
undanfarinna alda hefur sýnt, að mestu megnuðu um
legt viðhald og varðveizlu fornra eðliseinkenna hjá alhi k
inni, þá ætti engum að geta dulist, að hér er alvarleg 1