Eimreiðin - 01.04.1936, Side 64

168
BLAÐAMENSKA MATTH. JOCHUMSSONAR eimreiðin
og tekur síðan við ritstjórn þess. Fyrsta tölublaðið frá bans
hendi kom úl 4. maí 1874. xbjóðólfurw var þá rúmlega aldar-
fjórðungs gamall og liafði staðið fremstur í fylkingu í stjórn-
málabaráttu vorri fram að þeim tíma. í höndum séra Matt-
híasar verður stefnubreyting í blaðinu í því efni. Stjórnniála-
þref var áreiðanlega fjarri skapi bans og lífsstefnu alh*-
»Um daga hans var mig minna að marka, | Matthías kunni
aldrei að þjarka«. Þannig lætur bann »Þjóðólf« lýsa ritstjórn
sinni á 50 ára afmæli blaðsins. Og eiginlega iýsa þessi visU'
orð nijög vel ritstjórn séra Matthíasar. Þjark, þref og stagi
um stjórnmálaerjur er ekki að finna í blöðum lians. En ein-
mitt þess vegna er liætt við, að ábrif þeirra liafi minni orðið
en hann hefði óskað og æskilegt liefði verið, jafn-glæsilega
og þar var stýrt og stelnt.
Því má ekki gleyma, að tímamót eru í þjóðlili voru, þega1
séra Matthías tekur við »Þjóðólíí«. Stjórnarskráin nýja er orðm
lieyrin-kunnug, en þjóðhátíðin stendur fyrir dyrum. 1 hl,k
þjóðarinnar er liátíð og lognuður, og með hátíðarboðskaþ>
bjartsýnum og vonglöðum, beilsar hinn nýi ritstjóri þjóðinn'-
Fyrsta ávarpsgrein hans, er hann heilsar lesendum blaðsm- ’
sýnir stefnu blaðsins og stíl hins nýja ritstjóra, eins og SJ‘
má al’ fyrri liluta hennar á forsíðu fyrsta blaðsins af »Þjú"
ólli« undir ritstjórn lians, sem liér fylgir í smækkaðri myn
Ávarpi þessu snýr hann upp í sumar- og þjóðhátíðar-kveðju'
Niðurlag hennar hljóðar svo: »Nú er dómstíð. í suinai' SJ‘
aðrar þjóðir, hvort vér erum verðir að lieila þjóð eða ekk'-
Tíminn er stuttur, vér erum fámennir og strjálir, oss vaid'u
auðæfi og öfi ríkra þjóða. En lítið má laglega fara, og mik1
verður ekki af oss heimtað. Notum aðeins tímann vel, 1 111,1
anum og al' honum verðum vér fyrst dæmdir. Þessi sunnn
tími ílýgur skjótt og vér með honum. Bráðum er hann h01
inn með sjálfa oss inn í musteri endurminninganna lil h‘ð' ‘
vorra og mæðra, en eitt verður eftir, og það eru arfar v01 ’
sein gjalda eiga vorar skuldir og verða skulu dómendur v0lllj
og þótt einnig þeir líði undir lok, þá er aftur eitt elli1’
það eru verk vor, sem bíða eftir allsberjardómi.* Að svo nn
boðum vér grið og Guðs frið yfir land vort og lýð á þe''
sumri«.