Eimreiðin - 01.04.1936, Síða 81

E,MltEIÐIK
MÁTTARVÖLDIN
185
^e't, að hann er óvelkominn.
egar svona stendur á, kvarta
miðlarnir ætíð yfir því, að
Jarðvistin sé hæði köld og
ðittim. — Gerið yður ljósa
h'ein fyrir þessu hræðilega
asigkoniulagi! Er hugsanlegt
að nokkur hjón myndu taka
jlleð andúð og ógeði móti
a,ni sínu inn í heiminn, ef
j>au vissu að nýfætt harnið
.^fi hugsanir þeirra, og það
•ja,nvel einnigfyrir fæðinguna?
toreldrarnir þektu þenna
ttiikilvæga sannleika, hvort
mttndu þeir ekki hugsa með
a'sluð og góðvild til þess ham-
lr,gjudags (eins og slikur dag-
þl V. • ,
a 1 sannleika að vera), er
.i’11 l'æddist afkvæmi, og
eittnig nieð ástúð hvort um
anttað? Hvílík viðbrigði slíkt
'iðhorf væri fyrir mannlííið
heild sinni! Gerið yður í
lllgarlund hve dásamleg sú
,ynslóð yrði, þar sem hvert
a,ri fæddist í fullkominni
llsl °g algerðu samræmi. Jafn-
Þetta gæti gerbreytt öllu
liíi
Allir
ttiannanna á þessari jörð.
Prestar og kennarar ættu
^ ■«- --- tu 11 u
Prédika lieiminum þenna
‘jttlalda og mikilvæga sann-
'a> því það er engin ör-
jjggíiri Jeið en þessi til að
( a guð kærleikans, sem er
Ppspretta alls hins góða.
Með þvi að hlása kven-
miðlinum fyrnefnda í brjóst,
að hann væri að færast æ
lengra og lengra aftur í tím-
ann, gátum vér látið hann
rekja í hverju smáatriði
myndbreytingar fóstursins i
móðurlífi, alt aftur til þeirrar
stundar, er frjóvgun fór fram.
En þegar vér fórurn með
konuna enn lengra al'tur í
tímann, þ. e. aftur fyrir þann
tíma, er jarðneskur líkami
hennar var getinn í móður-
lííi, og spurðum hana hvar
hún væri nú, var svarið þetta:
»Ég er einhversstaðar uppi í
loftinu«. — Psg svaraði afund-
inn, að þetta væri ekkert svar,
og að ég vildi fá nákvæmlega
að vita hvar hún væri. I3á
kom það svar, að hún væri
í bið-ijarðinum, og svo kom
lýsing á því, hvernig allar
sálir, sem væru komnar að
því, að taka sér aftur hústað
á jörðunni, yrðu að bíða í
þessum garði í tvö ár eftir
þvf að fæðast aftur í nýjan
jarðneskan likama. Konan
lýsti fyrir oss l'egurð þessa
bið-cjarðs og sagði meðal
annars, að litskrúðið þar væri
meira og fegurra en hún hefði
nokkurn tíma séð á jörðunni.
Þegar hún var spurð að því,
hvað hún gerði á þessum
stað, svaraði hún: »Við erum
vernduð og okkar er gætt af