Eimreiðin - 01.04.1936, Qupperneq 84

188
þessu er komið i lag, sezt
zinklag á koparvirinn, sem
líkist fínum mosa, og eftir
dálitla stund er vírinn orðinn
alveg eins og tré útlits, með
stærri og smærri greinar og
l)löð.
1 vöku var miðillinn alls
ófróður um þessa einföldu
lilraun, sem efnafræðingar
þekkja svo vel, en eigi að
síður skýrði hún þetta ákveð-
ið fyrir mér í sambands-
ástandinu, þegar ég gerði at-
hugasemdir við frásögn henn-
ar af »málmtrjánum« áVenusi.
í efnafræði og jarðfræði má
linna mörg dæmi vaxtar og
þroska berg- og málmtegunda,
svo að mjög líkist því, sem
gerist í jurtaríkinu. »Málm-
-gróður« eins og sá, sem l. d.
»blý-tréð« sýnir, er harla
merkilegt dæmi um lífrænan
óbreytanleika náttúrunnar.
Það er misskilningur að
halda, að málmar og bergteg-
undir séu líílaus efni. Alheim-
urinn er ein óslitin, lifandi
lieild, ef vér aðeins vildum
láta oss skiljast það, svo
áreiðanlega er all á þessari
örlitlu jörð vorri einnig lif-
andi. Kristallar fæðast. Þeir
vaxa og þroskast, og þá má
deyða með efna-upplausn eða
rafstraum. Ófullkominna kyn-
skifta verður og vart hjá
EIMREIÐI*1
kristöllum. Kristalla-myndu'1
er í rauninni fæðing, því nýi
kristall myndast í »móður«'
vökvanum, mótast þar i a
kveðið reglubundið lorin, saiu
kvæmt föstu lögmáli. Þuu
fremur er hægt að oer‘l
kristalls-frjó óhæft til þrosku
með sérstakri gerileyðingar
aðlerð. Þegar menn hafa ski
ið til hlítar þessar og þvílíkal
staðreyndir, fær öll tilveiu’1
á sig nýjan og heillandi » 4 ’
þar sem jafnvel hörðus'11
steintegundir og málinar Ll
úr kristöllum og allur jal
vegur til orðinn úr sundui
muldum klettum og grjóti- ^
Það er ekki hægt að
neina merkjalínu milb
íænnar og ólífrænnar náttu
Breytiþróun lífsins be ‘ ^
áfram ómerkjanlega í ^
og nýjum myndum. Jurtn
liver á annari, efni °S _eJn
sambönd eitrast og sP1' a
málmar finna lil þreyb1 ^
þurfa að njóta livíldai, s
sem eins og rakblöð, mót°
mikia
»gefast upp« við ol
áreynslu, og tónkvíslai ^
sveiflu-mætti sínum og 1
eftir langa notkun, Véku ^ -
verkfæri eru lifandi 'Ll ^
Hefurðu aldrei hejrrt kui ^
áttumenn hafa orð á Þvl’ ^
verkfæri þurli að meðböu ^
réttilega, til þess þau njóti sU
MÁTTARVÖLDIN