Eimreiðin - 01.04.1936, Side 100

EIMREH’1"
Ljóð.
Eflir Sigurð Sigurðsson frá Arnarholl1-
Mansöngur.
Gaman væri’ að ganga með þér einni
og gleyma öllum sora’ og verða hreinni.
Þitt unaðsbros, það bræðir af mér Irega
og breytir hausti’ í vorið yndislega.
Þú ert mildibalsam auga’ og eyra,
engill, barn og lilja’ og miklu íleira.
Engan grunar hvort það mýkir meira
að mega sjá þig, eða fá að heyra.
Það er svo gott að verða ungur aftur
í annað sinn og verða fjör og kraftur;
það reynist hverfull, heimsins ys og þysinn,
og livorugt vex í augum, luklcan eða slysin-
Nú veit ég, að ég ætti’ að yrkja betur.
ekki’ er seinna vænna, hráðurn vetur.
Héðan af krota’ eg ekkert ástaletur,
sem æskan skilur eða nokkurs metur.
Þú verður seinust kvenna yrkisefni —■
ein einasta kannske til, sem ég ei nefni!
Hvort þetta verður úr og á að rætast
er efamál. En brosið þitt er sætast.
Gagnrýnir.
Mér íinst eins og öllurn sé nú bannað
að yrkja’ af guðs náð. Það er kannske 'elS ’
að ég vil lieimta Iiitt og þetta annað
hjá þeim, sem nú yrkja lengst og mest
eitthvað, sem var ekki áður prentað
orðrétt, því að nýtt er varla til,
en eillhvað, sem er öðruvísi pentað
og ofurlítil gáta — sem ég skil!