Eimreiðin - 01.04.1936, Síða 103

EltoREIÐiN
KÝRNAR PRESTSINS
207
ÍV*’
t , stúdentsárunum, en snerist lljótar en ætla hel'ði mátt að
manuin. Klerkur sagði mér, að hann væri nú kvæntur í
ag a smn og að úl liti fyrir, að síðara hjónabandið ætlaði
jjef«.er^a eins farsælt og hið fyrra hefði orðið, ef Drottinn
sini •* tata Þait iiaiciast- Svo sagði hann mér af æfi
vir. * Sveitinni. kvaðst kunna prýðilega við sig og ekki
v.^a sicitta á henni og nokkrum öðrum kjörum. Honum þótti
Við Um sotnuð sinn °S áleit sig einnig njóta virðingar lians.
0g ^rae<idurh einnig um trúarstefnur þær, sem þá voru uppi,
af i ^ Silu| di hann meðal annars, livort hann yrði fyrir ónæði
^ vakningarmönnum í sókn sinni. — »Áttu við heittrúar-
l6gt nina<<> sagði liann. »Nei, ekki get ég nú sagt það. Mein-
f('lk ( vísu, þegar erkibiskupinn kom að vísitera og sá íleira
var Sheyma í samkomuhúsið til þeirra en í kirkjuna. En ég
fyrj 'a nýkominn í »brauðið«, svo að sökinni var skelt á
bot lennara minn, og síðan hefur ástandið breyzt til hins
. lFa- SáttfVrc; .... • • ... .....i-x* „i.i •
líni
^ ýsi er meiri en áður, og þótt ég geti ekki bein-
að .Sa®t’ a<i kirkjusókn hafi batnað hjá mér, þá sækja nú
()u. nsta kosti samkomuhúsið færri en áður — gnði sé lof!
jj a’ l)ad er nú líka sérstök ástæða til þess . . .«
á s .nn Þagnaði skyndilega og varð mjög leyndardómsfullur
antfj lnn’ en éS spurði einskis l'rekar, og við sátum þegj-
eftir ,Uln stund. Á gangstéttinni fyrir framan okkur tók ég
innan Uöum Ameríkumanni, sem reikaði þar fram og aftur
siðnstuU- spikaða Stokkhólmsbúa. Frá árbakkanum bárust
Un(jar] l0narnir af Vínarvalsi til okkar, og á eftir varð
einutn hl?Ótt ^vo rauf kýrbaul þögnina. Það kom frá
á eftjr 9 terjnbátunum, sem var nýlagstur að bryggju. Rétt
fylgíti • V’nmn við kúna þrannna landgöngubrúna, önnur
háðar a ettil> °g við sáum lágvaxinn, aldraðan bónda teyma
»Þet,a,n'ar ‘ hvarr'
ekki e}ns eiU taiiegar kýr«, sagði prestur, »þó að þær séu
1 allri S, ^ aiie8ar og mínar. Eg á feitustu og fallegustu kýrnar
b^ganm^'ininni' k»n niaður verður að sjá kýr út í grænum
ekki ejn hl Þess að geta dæmt um þær réttilega. Mér þykir
auðvifag N;enl um neitt — af þessa lieims gæðum á ég við
^Sérct-i eins °§ kýrnar mínar. En til þess er líka —«
°tlst°k ástæða?«