Eimreiðin - 01.04.1936, Síða 118

222
RITSJÁ
EIMREipIN
hinar jafnmögru »agitations«-kýr höf. gleypa livorar aðra með listogpO
og eftir verður ekki neitt. Því hefur verið haldið fram af sumum, að nlt’n .
;ettu að láta listina þjóna undir málefni, en listin er í eðli sinu frjáls, "
að láta hana fara að þjóna undir eitthvað, verður hún griðka i verstu nl
ingu orðsins, og eins er um stjórnmálin, ef þau eig'a að fara að þjóna 1
listina, þá munu þau verða hugarórar. Hitt er ágœtt, ef livorttveggj3 n
farið eðlilega saman kúgunarlaust, en því er ekki hér að heilsa. Franis®
höf. er fjarska klúr og ófáguð, svo að bókin er harla ógeðfeld atle
það kann að vera að höf. haíi sæmilega mentun, það verður ekki séð a ^
inni, en hitt er Ijóst af henni, að menningu Iians— kultur- er mjog ■
það er látið fj’Igja þessari bók, að hún sé uppliaf að meiru. Verði
lialdið
líf nauðsy
skoti á bókina eyðandi.
haldið eins og upphafið, þá væri bættur skaðinn, þó aldrei kæini 111 ’
t t I t 1 Irí
Ef nauðsyn krefur, skal eg finna þessu stað, en i sjalfu ser er eKM i j
áfr»nl'
mcir:1'
ir-
C,■ 1
III-
RAUÐSKINNA. (Sögur og sagnir). Safnað hefur Jón Thorarensen-
Reykjavík 1935. — (ísafoldarprentsmiðja hf.). enS
þriðja heftið af »Rauðskinnu«, þjóðsagnasafni séra Jóns ThoraH ^
i Ilruna, kom út fyrir áramótin síðustu. Er þetta hefti nokkru stÍL’rr^tjp
hin fyrri og fylgir því nafnaskrá j’fir öll heftin þrjú og sauieiginh’n1
blað. Eru þau álitlegt bindi, þrjú saman. ( nlUn
Séra Jón gaf fvrsta heftið út 1929. Er það minst að vöxtununi, °t> ^
útgefandinn þá ekki hafa gert ráð fyrir, að framhald yrði á rifi111 ^
liefti þetta fékk góðar viðtökur og það maklega. Sögurnar voru . -iUinn
Suðurnesjum og það var yfir þeim einhver sérkennilegur blær, os rll
þjóðsagnablær, og þó eins og mótaður af því umhverfi, sem sögurnar^.^o
komnar frá. Sýndi heftið lika, að útgefandinn var ágætlega til þcss , pa
. ccjll PL
að skrásetja þjóðsögur og gefa þær út, og þær góðu viðtokur, » ^ j)V;
litla kver fékk, hafa sem betur fer orðið honum uppörfun til at^ 18
verki áfram. lengr‘
Þetta nýja hefti af »Rauðskinnu« hefur að geyijia nálægt 50 sögnr^^jgr
og skemmri, víðsvegar að af landinu. Hefur útgefandinn notiö
sumra beztu sagnamanna landsins, t. d. ömmu sinnar Herdisa1 j^r0ppi
dóttur og Ólinu sál. systur liennar, Kristleifs Þorsternssonar á Stl>,a inCð
og Ólafs Ketilssonar frá Kalmanstjörn, og eru þessi nöfn næg meðm gti,
bókinni. Sögurnar eru um margskonar efni, sumar eldri og a®ra.^gjus
og má segja að í þeim komi fram bæði ævagömul forneskja og 0g
dulfræði, svo sem: annars vegar í sögunni »Kisi minn á Rran^ -^ vorjð
liins vegar i sögunni um »bifreiðarsvipinn«, sem sást á 5 °8a ;|j og
1931. Annars er hér eigi rúm til að rekja efni þessara sagna n‘.,.jfar,
lesendunum mun fika meiri skemtun að því að lesa sögurnai .1 ^;lUa
mun svo fýrir flestum fara, er ))Rauðskinnu« taka i hönd, aö P ^ vg ég
gera sem minst hlé á lestrinum, þar til bókinni er lokið. Eina^- "iaj,£t»ttir
]>ó sérstaklega nefna, lengstu söguna i bókinni. Hún heitir ‘ j." jiennar
af Vafnsleysuströnd«, og er eftir Kristleif á Stóra-Kroppi
Aðalefn
er frásögn af skipreika, sem höfundurinn lenti i þar syðra ai
18«2,
oé