Eimreiðin - 01.04.1938, Qupperneq 46

166
SVAR TIL SIGURJÓNS LÆKNIS JÓNSSONAR
EIMnEIÐlN
bera það undir lesendur Eimreiðarinnar hvor muni hafa vitað
meira um þetta málefni, læknirinn í Minneapolis, sem ritaði
greinina til að þakka dýralæknum i Norður-Dakota fyrir vel
unnið starf, eða læknirinn í Dalvík.
Það er erfitt fyrir íslenzka lækna að átta sig á áhrifum
nautagerilsins, því eftir því sem mér er sagt hafa íslenzkir
nautgripir verið herklafríir alt til þessa dags; og er vonandi
að þeim ófögnuði verði aldrei hleypt þar á land, því þá hefðu
læknarnir, og íhúarnir yfir höfuð, tvær fylkingar óvætta að
herjast við fyrir eina, eins og nú er ástatt.
Jú, aZferpí-rannsóknir og X-geisla kannast ég við, og hef
hvorutveggja notað í mörg ár, en ég hef, eins og aðrir, notað
þessar aðferðir við skoðun á sjúklingum, en ekki sjúkdómin-
um. Með öðrum orðum: Þessar aðferðir eru ágætar, sú fyrrl
til að fá vitneskju um, hvort sjúklingurinn her í sér lifandi
gerla eða ekki, hin síðari til að sjá, hvað mikla eyðileggingu
gerillinn hefur orsakað í lungum eða öðrum líffærum sjúk-
lingsins; en gátur sjúkdómsins sjálfs eru jafnóráðnar fyrir
þessu. Hver hreinskilinn berklasýkissérfræðingur játar, uð
fyrstu og síðustu uppfyndinguna viðvíkjandi þeim sjúkdónU'
sem m’arkverð sé, hafi dr. Ivoch gert fyrir meira en 50 árum-
Og nú verður herra læknirinn einu sinni ennþá fokvondm
og segir ég beri á íslenzka lækna þann ósóma, „að þeir kuniU
fleiri ráð en þeir vilji nota, bæði til að afstýra berklaveiki
lækna hana“. Látum okkur nú sjá. Fyr í greininni telur hann
upp þrjú „lyf og lækningaaðferðir": túberkúlín, Calmettes
hólusetningar og gullsölt, sem öll hafi verið „reynd“ til þesS
hæði að afstýra berklasýki og lækna hana. Nú spyr ég í el11'
feldni minni og heimslcu: Hvað margir íslenzkir læknar nota
nú þessar aðferðir og lyf? Gerir S. J. það sjálfur? Ef ekkn
hvers vegna ekki? Er það fyrir þá skuld, að hann álíti þllU
einkis virði? Og ef einkis virði, því telur hann þau þá me®
lyfjum og lækningaaðferðum?
Þessum spurningum svarar S. J. óbeinlínis sjálfur, þar se>n
hann segir í enda síns Jónsbókarlesturs: „Ég þekki engin ra
og hef aldrei þekt, sein ég hef talið líklegt, að gætu koniið m
liði í baráttunni við berldaveikina, án þess að ég hafi nota
þau sem ástæður leyfðu“. Eftir þessu þykja honum ekki iJ