Eimreiðin - 01.04.1938, Qupperneq 55

EiiireiÐiN
MAURILDI
175
8erði sig líldegan til að losa bremsuna á vindunni og láta Gústa
steypast niður í hyldýpið.
»Ja-há!“ veinaði Gústi og tók með annari hendinni, sem
laus var, í pallbrúnina, án þess þó að ná þar handfestu.
»Og þið opinberið í kvöld,“ sagði Gunnar um leið og hann
s'ukaði til á stroffunni, svo Ágúst seig hægt og hátíðlega nið-
Ur i undirdjúpin.
»Ja-há!“ heyrðist veinað neðan úr hálfrökkrinu.
t:>á dró Gunnar inn stroffuna, losaði Ágúst úr prísundinni,
iók hann ^dð hönd sér og Siggu við hina, og leiddi bæði nið-
Ur stigann og út á flötina til fólksins.
Þeir Hannes á Eyri og Brandur í Vogi stóðu báðir niðri við
tiskskúrana og voru að tala saman. „Hér hafa gerst tíðindi í
vóld,“ sagði Gunnar hátíðlegur. „Þau Ágúst bókari og Sigga
als eru trúlofuð, þau eru sama sem búin að opinbera og
‘etla að gifta sig á sunnudaginn kemur. Eða tók ég ekki rétt
eftir?“ Gunnar leit ógnandi til Ágústs.
’’Jú-hú!“ sagði Ágúst vandræðalegur og reyndi að brosa.
’’0g Siggu langar til að biðja ykkur Brand að vera svara-
^enn á sunnudaginn,“ sagði Gunnar og sneri sér að Hannesi.
Si8ga Páls brosti feimnislega.
“Það er velkomið, Sigga mín,“ sögðu báðir gömlu menn-
rnir og óskuðu hjónaefnunum til hamingju með handabandi.
gga var kafrjóð út undir eyru af feimni og feginleik. Ágúst
eJndi að sýnast rólegur og virtist sætta sig nokkurnveginn
tau málalok, sem orðin voru.
^ n Gunnar flýtti sér aftur til mylnunnar. Hann vissi sem
þ , ’ héðan af var öllu óhætt úr því málið var opinberað og
!r ^annes og Brandur höfðu lofað að vera svaramenn brúð-
innar. það þurfti meiri kjarkmenn en Gústa bókara til að
a slikum samningi sem þessum, þar sem báðir gömlu
ennirnir voru vitundarvottar.
^að var verið að lúka við að koma síðustu pönnunum í fryst-
ínn tr
• ^ann var orðinn svo hár, að náði langleiðis upp undir loft,
0j. Ula®nrinn, sem stráði saltinu og siðan ísnum og loks enn salti
a siðasta lagið, varð að standa hálfboginn við verkið,