Eimreiðin - 01.04.1938, Qupperneq 82

202
GLASIR
eimreiðin
sem fátælc hafði verið meðan hún lifði hcr á jörðu, og heima
átt í sérstaklega leiðu stórborgarhverfi, en þráð mjög að eiga
sjálf hús og garð í kring. Á einni grasgrundinni sjá þeir, seni
eru að skoða garðinn, gosbrunn, sem gýs um 100 fet í loft upp-
Og mikið sjá þeir þarna af fögrum fuglum, sem meir virðast
ástunda að syngja en að leita sér viðurværis. Mjög mikið sja
þeir þarna einnig af fiðrildum, eins og búast mátti við, þar
sem svo mikið er af blómum, og er óhætt að gera ráð fýrir
því, þó að það sé ekki beinlínis tekið fram, að fiðrildin nium
ekki vera minsta skraut garðsins. Því að jafnvel hér á jörðu
er á fiðrildisvængjum að sjá suma hina fegurstu liti sem til eru,
og eru l'iðrildin sum líkt og fljúgandi blóm og einnig ilmand1-
Og er það merkileg bending náttúrunnar um möguleika til*
verunnar, að slík fegurðarundur sem fiðrildin geta verið.
eru til orðin úr maðki. Minst er á fiðrildin þarna í garðinum
einsog um sömu tegundir sé að ræða og þær, sem á England1
lifa nú, en injög líklegt er, að þar kenni misskilnings nokk-
urs, og að þarna sé raunar um aðrar tegundir fiðrilda
ræða, og fegri en nokkur, sem til eru hér á jörðu, og á Þa®
bendir mjög skemtilega það sem sagt er, þegar verið er a®
lýsa jurtagróðrinum. Einn gesturinn spyr, hvort þarna í gaia*'
inum sé ekki til hitabeltisjurtir. Garðyrkjumaðurinn svarai
því, að húsmóðir sín hafi óskað að eiga enskan garð með eiu-
ungis enskum gróðri. En lýsingin sýnir þó, að þarna í gaI'®'
inum er um miklu fullkomnari jurtir að ræða en á Englaud1
vaxa, eða nokkursstaðar á jörðinni, jafnvel á Ceylon e®a
slikum stöðum. Þarna eru runnar fullir af berjum svo sto1
um og fagurlega litum, að tilsýndar virðast þau vera blom-
en á mörgum runnunum „eru hlöðin af gulli og silfri“ („ManlJ
of tliem lutd silver and gold foliage“). En óhætt er að gera ra^
fyrir því, að svo sé ekki, heldur sé þarna um sömu villulia
að ræða og í lýsingu iniðils Cannons á jurtagróðrinum á hinu1
svonefndu „Venus“, og Snorra Sturlusonar á lundi þeim, se,n
stendur „fyr Sigtýs sölum“, og að í blöðunum sé ekki málmul’
heldur lifandi vefur, þó að þau sldni sem gull og silfm'. e^a
raunar enn fegur, eins og óhætt mun vera að segja. ÞM ‘
engir litir steinaríkisins jafnast á við hina fegurstu liti lds
ins. Enginn málmgljái eða gimsteinsblámi kemst til ja*n