Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1948, Side 31

Eimreiðin - 01.01.1948, Side 31
eimreiðin VOMURINN KEMUR 19 ekki að sama skapi gildar öldur. Þær ultu áfram í löngum, blý- gráum hryggjum, en þar sem þær risu liæst, flökti blikkenndur gljái, svo sem af skyggðu silfri — og á stöku stað brá fyrir hvítum glömpum. Yfir öldunum svifu ritur og fýlar, gáfu sig sama og ekkert að skipinu, en flöktu fram og aftur — ekki í hópum — stakir fuglar — og ... og óvenju — já, undarlega þögulir. Annað veifið settist reistur fýll á öldulirygg, en aðeins snöggvast, var eins °g friðlaus. Ein og ein rita liætti að hringsóla, flaug hægum Vaengjatökum til norðvesturs, hækkaði sig smátt og smátt á flug- lnu — eins og teygði venju fremur úr hálsinum, næstum því að kún minnti á rakka, sem veðrar mót vindi — en það var enginn vindur. Einmitt þess vegna valt María litla svona hroðalega, að ekki §at heitið hægt að atliafna sig á þilfarinu. Og sá ódæma gaura- gangur! Það var eins og hún liefði allt í einu ásett sér að hýða ailt í sundur. Þau voru margvísleg, hljóðin: Gnestir og tíst í klökkum, skellir í seglum og tói, hrikt og urg í hringjum, krókum °g lykkjum, er allt var úr járni, kveinkennt brak í klónni, sem nerist í sífellu við sigluna — og svo sjávarhljóðin: Dynur öld- nnnar á súðinni, gjálfrið á þiljunum, hið slokkenda hljóð, sem Ulyndaðist, þegar skipið reif sig upp úr öldu og hóf nýja veltu °g niðurinn, þá er sjórinn flæddi út á milli skjólborðs og þil- arsbrúnar. Hvinarins í vaðbeygjunum gætti lireint ekkert í öllum Pessum ósköpum! Hana! Þar tók hún nú eina stóru veltuna. Það var rétt með skömm, að mér tókst að koma í veg fyrir, að hún færi með mig a stað. Ég varð víst að skipta um handlegg á kassanum, var vnin að lýjast í þessum. Það var bara gott, að ekki skyldi vera Ueitt að fá — var lielzt ómögulegt að athafna sig við verk í Pessum látum. Ég hafði ekki fengið nema þennan eina drátt, ®em ég hafði lagt undir vangann — og alls mundu það vera sjö 'ar, er fengizt höfðu á fimm færi, þennan klukkutíma, sem Vl hakhyrðingar vorum húnir að vera uppi — ja, á sex færi, , '1 kokkurinn liafði rennt áðan og fengið strax einn, en víst °tt nóg um lætin. Það var farið að rjúka hjá lionum, greyinu, matti áreiðanlega ganga vel frá soðningarpottinum núna, setja af honum stög á alla vegi — var allt þægilegra með Surt, ttetilinn.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.