Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1948, Page 81

Eimreiðin - 01.01.1948, Page 81
eimreiðin 69 SÝN Þetta er aðskilnaður, sem geng- ur mér til lijarta. Ég hef varðveitt ást mína og trú óskerta í fylgsnum hjarta míns. En maðurinn minn hefur látið ginnast af liégóma, afneit- að verðmætum, sem mölur og ryð fá ei grandað, og er að tær- ast upp vegna óslökkvandi l'orsta 8Íns í gull. Stundum reyni ég að telja 8jálfri mér trú um, að ástandið sé ekki orðið eins slæmt, eins °g það virðist vera. Ef til vill gerði ég meira úr því, vegna þess að ég er blind. Vera má, að óg tæki mér þetta allt ekki Hærri, ef ég liefði sjónina. 1 þessu villuljósi mínu sæi mað- u,'imi minn sjálfa mig og alla 'm"a duttlunga og ímyndanir. Eitt sinn kom gamall, fátæk- I, r Múhameðstrúarmaður til °kkar og ])að manninn minn II, 11 að vitja dótturdóttur sinn- ar veikrar. Ég heyrði, að gamli maðurinn sagði: „Herra, ég er fátækur, en komið með mér, og Allah mun launa yður“. Mað- orinn minn svaraði kuldalega: »A]lah hjálpar ekki í þessum sökuni, og það, sem ég heimta ><ð fá að vita, er þetta: Hvað getur þú greitt mér?;6 Þegar ég varð að hlusta á annað eins og þetta, óskaði ég, að ég væri orðin hevrnarlaus Éka. Gamli maðurinn stundi þung- an og fór. Ég lét þjónustustúlk- una kalla á hann inn til mín, lét nokkra peninga í lófa lians og sagði: „Gerðu svo vel, taktu við þessu lianda litlu dótturdóttur þinni og útvegaðu góðan lækni til að lijálpa henni. — Og —- biddu fyrir manninum mín- um“. Ég gat ekki á heilli mér tekið allan daginn og liafði enga matarlyst. Undir kvöldið, þeg- ar maðurinn minn vaknaði af síðdegissvefni sínum, sagði liann við mig: „Hvers vegna ertu svona föl?“ Það var rétt komið fram á varir mér að svara, eins og svo oft áður: „Ó, það er ekkert“, en nú skyldu dagar blekking- anna um garð gengnir, svo ég svaraði án þess að liika: „Ég lief verið að liugsa um að segja þér dálítið, og nú er hezt að ég geri það, þó að ég eigi erfitt með að koma orðum að því. En ég er líka viss um, að þú veizt, livað skeð hefur. Við liöfum fjarlægzt livort annað“. Hann ldó uppgerðarhlátri og sagði: „Allt breytist, það er lög- mál náttúrunnar“. „Ég veit það“, svaraði ég, „en þó er nokkuð til, sem varir eilíflega“.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.