Eimreiðin - 01.01.1949, Side 12

EtMREIÐIN
Saga eftir Þóri Bergsson.
Þegar þau gehgu frain kirkjugólfið í Naustavíkurkirkju, ný-
giftu hjónin Sigrún Guðmundsdóttir, áður kaupmannsfrú Berg-
dal, og Sveinbjörn Sumarliðason, kennari fyrr, nú sjálfsagt kaup-
maður og útgerðarmaður, mundu fáir liafa getað séð aldursmun
á þeim. Kunnugt fólk vissi þó vel, að frú Sigrún hlaut að vera
komin um eða yfir fimmtugt, en hún entist vel, æskan liennar
og síðar ,bezti“ aldurinn, sem svo er nefndur. Og á síðasta ári,
eða tveim síðustu árum, sýndist liún hafa blómgast á ný, skotið
nýjum frjóanga, hún yngdist að útliti, og hinn gamli æskuglampi
Jifnaði og blossaði á ný í dökkbláum augum frúarinnar. Það
leyndi sér ekki, að nýtt frjómagn liafði verið borið í jarðveg
sálarheims hennar og að bæði sál og líkami höfðu notið góðs af
þessu fjörefni. Hjá lienni liafði að garði borið þetta dásamlega
vor á liausti, sem mörgum skáldum liefur orðið tíðrælt um, en
sem í sjálfu sér er ekkert vor, lieldur aðeins eðlileg þróun lieil-
hrigðs lífs, sem lengi er tilbúið að taka nýja fjörspretti og reyna
nýjar leiðir.