Eimreiðin - 01.01.1949, Side 34

EIMREIÐIN
Á LANDI NÆTURINNAR
Stefjabrot eftir Árna Jónsson.
I.
Við stjama söng og nið af norðurljósum,
í nótt, sem brimar hvolfin silfurstraumi,
kemur þú með fangið fullt af rósum,
er fagurljúfar anga týndum draumi.
í draumsins sæluhöfn af silfurunnum
þú siglir mánans snekkju, blómum kr>Tidri,
með gleði ins fyrsta geisla í hvarmsins brunnum
sem glötuð von úr framtíð löngu týndri.
Með árdags-heið um himin brúna þinna
og hyrjarskírð við kaldar stjörnuglóðir
þú vitjar léttstíg innstu hjartans inna,
mín ástmær, ljóðadís og heilög móðir.
Úr fagurþrá og sævarlöðri sungin,
i samræmd, mýkt og þokka unaðslína,
þú vitjar augans, varma og gleði þrungin,
er vitund þyrstri teygar fegurð þína.
Þú bjarta mær, sem máttgu leirs úr haldi
og myrku svaði eymdar vin þinn reisir
og, göfga Pallas, borin vizku og valdi,
úr viðjum dýrs þinn rúna eitt sinn leysir.
Við nálægð þina hurðir allar hrökkva
í hjartans borg, er fyliist skírum Ijóma
sem stjarnaelfur streymi hugans mökkva.
Þú stigur þröskuld innstu helgidóma,
— og sál mín, undri lostin, æðri tjáning
í augans ritning les í vökudraumi,
þá rún, er alla geymir gleði og þjáning
þess guðs, er sjálfur stóð í tímans flaumi.
I