Eimreiðin - 01.01.1949, Qupperneq 73

EIMReiðin
frttagarnir í Þjófadölum.
— Munnmælasagnir úr Fljótsdal. —
Skráð hefur Halldór Stefánsson.
O a.
. . Ur ^rá Snæfelli gengur tvöföld linjúkaröð, og verður dalur
l)enna fellur á, og hefur afrennsli til austurs um
' a milli hnjúka. Foss er í ánni og hellir á bak við.
en ■ ?mtarnrr báðumegin dalsins heita einu nafni Þjófahnjúkar,
^ itla-Snæfell hæsti hnjúkurinn í eystri röðinni. Dalurinn
ltlr Þjófadalur, og áin er til lians kennd. Fossinn heitir Þjófa-
^ og hellirinn Þjófahellir.
1 þessara örnefna er sögn sú, er hér fer á eftir:
g 111 m*ðja 14. öld var prestur sá á Valþjófsstað, er Oddur hét.
atti hann, sem Svarthöfði liét, og eina dóttur; eigi er getið
natns hennar.
^ ' ar e)tt vor, að nokkrir óspektar- eða óbótamenn hlupust
þes ^ a® koma sér undan yfirvofandi refsingu. Varð
gug8 ratt vart, að þeir höfðu tekið sér bólfestu á stöðvum þeim,
v.gllr tra Snæfelli, sem í upphafi var lýst, og hafa síðan verið
j^gfg keundir. Bæli sitt liöfðu þeir í hellinum bak við fossinn;
tjj 11 l16^ þar vígi gott. Áttu þeir og þaðan ekki langt að sækja
^jártöku á afrétti Fljótsdælinga.
Voi ‘*°tS(^æ^um þótti illt að búa undir ágangi þjófa þessara, sem
'ar. en sáu enga kosti til að ráða þá af, nema með stórri
ttettu, vegna aðstöðu þeirra og öruggs vígis, ef þeir væru
kv ^ ^leiln með ófriði. Voru um þetta miklar umræður, en fram-
æind engin. Leið svo á sumarið.
111 ^)austið nokkru fyrir göngur, er enn var rætt um þetta
a 'ið kirkju að Valþjófsstað, bauðst Svarthöfði prestsson til að
ra tilraun til að koma útileguþjófunum í hendur bænda þannig,
dO I j ♦ í 1 .
1 Wannhætta myndi verða að yfirbuga þá. Kvað liann ekki
a^ært, að ráðagjörð sín yrði látin uppská að sinni, en fá
- ndu bændur að vita sinn þátt í tæka tíð.
5