Eimreiðin - 01.07.1952, Blaðsíða 16

Skáldskapur Guðmundar Frímanns
Ekki man ég nu,
livort ()iið var suiuariS
1938 eða ’39, sem ég
gisti hjé góðvinum mín-
um, er éttu bú í einum
af Eyjaf jiirSarilölum-
Um kvöldið, þegar mér
var vísaS til sængur, la
é borSinu viS rúmiS
ljúSiibúk, sem ég bafði
ekki fyrr séS. Hún var
eftir GuSmund Frímann
og nefndist Störin syng-
nr.
Þútt skönim sé fra
aS segja, var ég þé alls
úkunnugur skéldskap
hans og vissi ekki einu
sinni, aS liiinn befSi
nokkra kvæð’abúk gefið
út éSur. Ég þreif þegar
lil búkarinnar. — Hun
var skreytt prýðileguni
teikningum eftir höl-
undinn og svo smekk-
víslega og fallega útgefin, aS unun var é aS horfa. En ég var efins
og hélfhræddur um, uS innibaldið væri ekki samboSið liinni fögru
útgéfu. Svo breiSrtiði ég um mig í rúminu og byrjaSi é fyrstu vísunni:
„Nú skal leggja leiS til dala,
Iangt fré borgunum,
Víirpa fré sér angri og ergi
— öllum sorgunum.
Einliver liulin dulmögn draga
— dals og fjalls — úr borgarglaum.
Er sem brökkvi ég upp af svefni
eftir langan draum“.