Eimreiðin - 01.07.1952, Síða 26

178
SKÁLDSKAPUR GUÐMUNDAR FRlMANNS
eimreiðin
þaS berst til mín þefur úr grænum fergins-flóum
og f jalIdrapahlíSum. — Ég biS aS heilsa heim“.
(Störin syngur, bls. 49).
Og störinni ann GuSmundur næstum eins og unnusti óstmey sinni, og
ávarpar hana fyrsta allra í upphafskvæSi síSustu bókar sinnar:
„Ég leynisIóS í fjarlægS finn
á fund þinn, stör í mýri.
Hvort blundar ekki bragur þinn
í blóSi mínu enn.
Þau lieilla cnn þú buga minn
þín hljóSu ævintýri,
er dyngir mjöll
á draumafjöll
og diinma tekur senn“. (Bls. 7).
Og þcgar vetrarlirollur altekur jörS og frostþefur fyllir blæinn, koina
honum þjáningar stararinnar í hug:
,,— Nú kveinar sáran um myrka mörk
hin mjúka stör“.
(ÚlfablóS, bls. 84).
Þegar voriS er í nánd, biSur hann þaS aS Iíkna öllu, sem lionum er
huga næst og gleymir þá sízt störinni:
,,— Láttu blæ þinn um bláfjöllin strjúka
hvern blómknapp í túni og grasahlíS.
Láttu sól þína lækna hinn sjúka,
léttu sorgum frá gamalli tíS.
Láttu safa um jurtanna stöngla streyma,
réttu störinni í mýrinni vinarhönd.
Vertu gjöfult viS bóndann í byggSinni heima,
gefSu barninu í kotinu Iiljuvönd“.
(Störin syngur, bls. 126).
En fyrst GuSmundur kveSur svo vel um mýri og votlendisgróSur, þau
náttúrufyrirbæri, sem venjulega vekja cnga brifning manna, má nærri
geta aS IjóS hans um binar meiri dásemdirnar geta orSiS frábær, eins
og t. d. þessi vísa, sem er gersemis skáldskapur:
,,— Ég heyri kjörrin kveSast á
af kappi í heiSarásnum
viS fclulæki, er læSast hjá
um laundyr allt i kring.
Ó, heiSavindur viltu strá
á veg minn baustsins djásnum?