Eimreiðin - 01.07.1957, Síða 22

174
EIMREIÐJN
Éá Itom oá sá
£g /jom og íö jbi'g, /{ö?ra landið mitt,
ég kom og sd pig — nýjum stefnurn háður.
Og var pað gamla vinarhrosið pitt
eða var pað mér í hjarta leyndur prdður,
sem præddi saman pað, sem var og er,
svo peyrinn glaður lék í eyra mér:
Jd, móðir pín er miklu fegri cn dður!
í svip og lióti fólksins, sem ég fann,
mér fannst ég lesa stór og dreymin kvæði.
Og einliver pakklát hlýja i hugann rann,
pvi liér var nokkuð, sem við pekktum bæði:
Að andinn hefnir alls, sem fjötrað lá,
og yrkir sina nýju og sterku prá
í tún og vegi, hjarðir, liús og klæði.
Að visu gæjan mundi mislynd enn,
og mörgum völt hún reynast mundi d stundurn,
en pú átt ennpá unga, djarfa menn,
sem ekki hræðast. kviku d pröngurn sundum..
Svo finnst mér nú hið nýja landndm pitl
sé nafnlaust tengt við prek og frelsi mitt,
sé hamingjan i okkar endurfundum.
Ég kom og sá — og kvaddi pig um leið,
mitt kœra land i fornu norður-legi.
Og eins og trygglynd móðir harns sins heið,
pú bíður min, par liafið skilur vegi.
Þvi pótt pín veröld virðist mér svo fjær
pú veizt, að enginn lieimur er mér nær.
Min bernsliuprá var hlik af pínum degi.