Eimreiðin - 01.07.1957, Side 74

I Mekkjum
eftir Einar M. Jónsson.
Það glarnrar i hlekkjunum,
gömlurn, ryðguðum hlekkjum,
ég get ekki brotið þá sundur.
Ég bylti rnér úrór,
bölva tilveru minni,
bundinn við þil eins og hundur.
Úti er líjið
laugað i sólskini vorsins
litrikt í þúsund rnyndum.
Hver hugsun rnín verður
hrjúf eins og steinveggur klefans,
heiftúðug, ötuð syndurn.
Mig lilœir, að enu þá
er eltki mitt þverlyndi brotið,
né úr mér fullkreistur safinn.
í lifið rnig hungrar,
Ijós þess og ólgandi kviku,
ég er lifandi grafinn.
Ég megna ekki að hugsa,
munbliður tregi er vakinn,
á minningum sárum ég stikla
— þvi lwaðan ég kom,
og lwer á rnig lilekkina lagði,
það er harmsagan mikla.