Eimreiðin - 01.04.1958, Blaðsíða 15

ViS vötnin ströná
eftir Bjöm J. Blöndal.
Það er 19. maí 1926? Ég verð að setja spurningarmerki við
artalið. Það er vegna þess, að bókin, sem ártalið var skráð í,
er líklega glötuð. Ég lánaði hana og hef ekki fengið hana
aftur.
Allan daginn hefur verið stórrigning. Rigning og rok. Hvítá
er í stórflóði og veltur áfram, brún af mold og leir.
19. maí er annadagur netaveiðimannanna. Þá þurfa þeir
að flytja netin að ánni og leggja síðustu hönd á útbúnað
þeirra. Þeir þurfa að leggja stjórunum, sem eiga að halda net-
unum stöðugum í ánni, og svo er ótal margt smávegis, sem
þarf að vera í lagi, þegar netin eru lögð. Klukkan tólf hefst
Veiðitíminn.
Annars, ef frómt er frá sagt, var það vani flestra, á meðan
eg þekkti til, að fara að væta netin, svo sem hálftíma eða jafn-
Vel klukkutíma áður en veiðitíminn hófst, og þó var klukkan
tolf. Sumum kann að virðast, að ég sé orðinn tvísaga með
klukkuna. Það er mesti misskilningur. Að minnsta kosti man
eg vel eftir því, að ég flýtti klukkunni og stakk henni í vas-
ann. Tók hana svo aftur upp og sá, að hún var farin að ganga
eitt. Þá var sannarlega kominn veiðitími.
En í kvöld er engin ástæða til að flýta klukkunni. Það væri
lélegur veiðimaður, sem vildi hefja veiðitímann með því að
skemma netin sín. Hvítá er enn að vaxa og ber með sér alls
konar rusl, mosa, birki- og víðigreinar, gamalt slý og margt
°g margt. Þetta rusl festist meira og minna í netin, gerir þau
°Veiðin og rífur þau. Stundum rífur straumurinn netin. Nugg-
ar þeim við botninn fram og aftur, þar til möskvar og teinar
s|itna sundur. Það er hægt að gera við netin, en þau verða
sIaldan eins veiðin, ef skemmdir eru miklar.