Eimreiðin - 01.09.1974, Síða 12

EIMREIÐIN
lega magnþrunginn seiður, dulrænn, sem verkar e. t. v. ekki
eiiis á neina tvo menn. Þeir, sem komast í samband við málar-
ann Rembrandt, fá hins vegar áreiðanlega nokkuð áþekkar
niðurstöður um „dýpri“ kenndir hans og hæfileika. Ekki þarf
lengi að skoða teikningar lians til að sjá, að liann bregður á
„óháðan“ leik með línur og form, hvenær sem færi gefst. Marg-
ur abstraktlistamaðurinn kann að liafa fengið uppörvun i
smáatriðum þeirra.
Nú er abstraktlist í reijnd lisl hreinna forma, hreinna lita, —
hrein mynd. Er þá skyldleiki með henni og frumgerð, eða er
hún tilraun til að finna frumgerð?
■— A því er ekki nokkur vafi, að skepnan öll og náttúran er
innbj'ggð með hinum furðulegustu klukkum, sem erfitt er að
henda reiður á. Þeirra á meðal eru þær, sem selja á stað hvöt-
ina til að gera mynd og þá líka mynd hreinna lita og forma.
Hvað viltu segja um sjálfan þig í þessu efni?
■— Ég er að þessu leyti á sama bás og aðrir. Ég held, að i
abstraktlist sé eðlilegt áframhald af góðri myndlist, eins og
bún hefur þróazt í heiminum. Þá á ég við fígúratíva. non-
objektíva og ljóðræna abstraktlist. Hún er i tengslum við
ríkjandi þenkimáta samtímans, eins og list annarra tímabila
hefur líka verið.
ALMENNINGUR OG ABSTRAKTLIST.
En finnst þér ekki galli, að e. t. v. eru ekki nema örfáir menn
hér á landi, sem þú nærð til; sem skynja, hvert þú ert að fara?
— Það er sem betur fer ekki orðið eins alvarlegt fyrir mig
eins og áður var. ■
Er almenningur ekki alltaf að leita einhvers? Hefur abstrakt-
listamaðurinn ekki fjarlægzt hann, einangrazt?
— Listamaðurinn hefur alltaf verið tiltölulega einangraður.
Þess vegna finnst svo mörgum, að hinum sanna listamanni
fari aftur með hverju nýju verki, sem frá honum kemur, af
því að menn þurfa sífellt að ná sambandi við hann á nýjan leik.
En er abstraktlist þá list fgrir fáa útvalda í meira mæli en
list fgrri tíma?
— Nei, fyrir alla þá, sem hafa liæfileika til að njóta hennar.
En eins og ég sagði áður, þurfa menn að hafa svolitla þekk-
ingu, en aðallega meðfæddan hæfileika til að skoða mynd og
hafa yndi af því. Þeir eru reyndar ekki margir. Ég minnist
vinar míns og herbergisfélaga í unglingaskóla. Hann hafði góða
listahæfileika, en þó ekki á sviði hljómlistar eða myndlistar.
Ég var mikið að sj>ila á fiðlu í öllum frítímum og allur í tón-