Ægir - 01.10.1992, Síða 12

508
ÆGIR
10/92
sjávarafurða og eftirlit með þeim
að lögum. Fullyrða má að í frum-
varpinu séu tekin stór skref í fram-
faraátt. Opinbert eftirlit með veið-
um og vinnslu færist til einnar
stofnunar, Fiskistofu. Þetta ætti að
leiða til hagræðingar og aukinnar
skilvirkni hins opinbera eftirlits
þar sem gæðasvið og veiðieftirlit
vinna saman. Vinnslugreinar, eins
og fiskimjölsframleiðsla, lagmeti
og hluti fiskeldisins, munu nú
heyra undir Fiskistofu, sem tví-
mælalaust styrkir þessar greinar.
Þá er í frumvarpinu fjallað um
innflutt hráefni sem unnið er frek-
ar hér á landi og síðan flutt út, en
hvergi var gert ráð fyrir þeim
möguleika í eldri löggjöf.
Mikilvægasti hluti frumvarpsins
er þó afdráttarlausar kröfur um
innra eftirlit fyrirtækjanna, en þar
er þess í raun krafist að íslensk
fiskvinnslufyrirtæki og fiskiskip
komi sér upp gæðakerfum. Þetta
ákvæði mun, ef vel tekst til, beina
fyrirtækjunum á braut nútíma
gæðastjórnunar. Ftvarvetna í Evr-
ópu keppast fyrirtækin við að
koma sér upp gæðakerfum og fá
þau vottuð og í Bandaríkjunum
og Kanada standa stjórnvöld fyrir
umbótum í sjávarútvegnum með
notkun gæðakerfa. Mikilvægt er
að íslensk fiskvinnslufyrirtæki
vinni að þessum málum af fullum
þunga.
í lagafrumvarpinu er einnig að
finna mjög mikilvægt nýmæli sem
varðar öll sjávarútvegsfyrirtæki í
landinu, en það er nýtt fyrirkomu-
lag eftirlits með hreinlæti, búnaði
og innra eftirliti fyrirtækja og
skipa. Þessara daglegu þátta í
starfsemi fyrirtækjanna munu sér-
stakar skoðunarstofur, sem ekki
eru í ríkiseign, líta til með í stað
opinbers eftirlits áður. Opinbert
eftirlit beinist því fyrst og fremst
að starfi skoðunarstofanna og því
að þær ræki skyldur sínar.
Af einstökum málaflokkum á
sviði gæðamála sem verið er að
vinna að má nefna verkefni á veg-
um Aflanýtingarnefndar þar sem
unnið er að bættri meðferð afla
um borð í fiskiskipum. Starfsemi
hins opinbera og annarra hagS'
munaaðila í sjávarútvegi í gæða-
málum hefur fyrst og fremst beinst
að landvinnslunni, enda hægust
heimatökin þar. Samt ráðast örlög
hráefnisins oftar en ekki fyrstu
klukkustundirnar eftir að fískurinn
veiðist. Gæði sem tapast vegna
rangrar eða ófullnægjandi með-
ferðar um borð í fiskiskipunum, er
aldrei hægt að vinna upp af|ur.
Það er afar mikilvægt að vinna a
aukinni fræðslu um fiskmeðfer
fyrir sjómenn, ekki síst í Ijósi auk-
innar vinnslu úti á sjó.
Það er því fráleitt að ætla anna
en að íslendingar geti staðió a-
fram í fremstu röð framleiðenda
sjávarafurða ef rétt er á málum
haldið.
Alþjóðasamvinna á sviði
sjá varútvegsmála
Síðastliðið ár hefur einkennst
af
við
óvenjumiklum samskiptum
önnur ríki í sjávarútvegsmálum-
Til allrar hamingju er málun1
þannig háttað hér á landi að a
kvarðanir um stjórnun fiskvei
eru mestmegnis í okkar eig111
höndum án afskipta annarra rikja-
Þar sem fleiri lönd deila sömu
strandlengju reynist oft og tiðum
erfitt að ná samkomulagi um n>
ingu fiskstofna og stjórnun fis
veiða. Enn afdrifaríkara getur ve^
ið ósamstaða um aðgerðir r'i a
koma í veg fyrir mengun
hafsins
sem getur teflt auðlindum hats"1
í hættu. .
Þessi staða íslands byggist Vr _
og fremst á legu landsins og e'n
kennum hafsins umhverfis Þa '
en einnig og ekki síður a
hversu heppnir við erum me<
granna, ef svo má að orði k°maS^
Samskipti okkar við grannþjóðm^
ar eru að öllu leyti góð og Pc
hafa yfirleitt sömu afstöðu og
til nýtingar auðlinda hafsins-