Tímarit lögfræðinga - 01.01.1954, Síða 20

fyrir, var allt annað en það, sem tíðkast í Danmörku, enda
byggði það öðrum þræði á frumvarpinu samnefnda frá
1948. En í frumvarpi Gísla Jónssonar var gert ráð fyrir
aðild fjárveitinganefndar að eftirlitinu, bæði með vali
eftirlitsmanns, ákvörðun um starfslið honum til handa.og
aðstoð eftirlitsmanns við nefndina. Iiér skal ekki lagður
neinn dómur á þetta frumvarp, en að mínu viti var óhepþi-
legt, hversu þar var í ráuninni blandað saman þingeftirliti
og umboðsstjórnarlegu eftirliti. Örlög frumvarps þessa
urðu þau, að því vah vísað frá með rökstuddri dagskrá,
enda hafði það sætt nokkurri gagnrýni af hálfu endur-
skoðunardeildar fjármálaráðuneytisins, er virtist tólja
skipulag frumvarpsins frá 1948 hallkvæmara, sbr. Alþt.
1952 A, þingskj. nr. 661, fskj. II. Virðist og sjálfsagt, að
mál þetta sé gaumgtefilega athugað, áður en horfið er að
nokkurri nýrri skipan.
Um venjulegar’ þinenefndir skal svo ekki fjölyrt hér
frekar að sinni.
En þá er komið að þingkjörnum stjórnvaldsnefndum
cða ráðum.
Segja má, að á fyrsta fjórðungi þessarar aldar, og raun-
ar fram undir 1930, hafi fremur litið kveðið að slíkri þátt-
töku af alþingis hálfu í stjórnsýslunni. Á síðustu tuttugu
til þrjátíu árunum hefur það hins vegar farið allmjög í
vöxt, að alþingi kjósi nefndir eða ráð til þess að hafa hönd
í bagga með starfsemi einstakra ríkisstofnana eða opin-
berra fyrirtækja. Ástæður þær, sem iiggja til þessa, erii
sennilega einkum tvær: I fyrsta lagi vaxandi útþensla
rikisreksturs og stjórnkerfis og stóraukin afskipti ríkis-
valdsins af ýmsum málefnum, sem það áður lét sig litlu
eða cngu varða. Hin;ástæðan er hið pólitíska ástand í
landinu, en á þessu tímabili hefur yfirleitt ekki verið um
að ræða ríkisstjórnir, er styddust við þingméirihluta eins
flokks, þ. e. ekki hreinar flokksstjórnir með meiri hluta
þingfyigi að baki, heldur samsteypustjórnir eða minni-
hlutastjórnir, sem hafa haft stuðning eða hlutleysi annarra
14