Tímarit lögfræðinga - 01.01.1954, Qupperneq 44

bil í lífi kvcnna oft valdandi því, að þæi’ gerast brotlegar
við lög án þess, að þeim sc sjálfrátt. í 39. gr. hegningarlag-
anna er gctið um, að fanga, sem veiklaðir cru af ofnautn
áfengra drykkja eða annarra eiturlyfja, má meðan á rcfsi-
tíma stendur flytja á hæli um stundarsakir, oða það sem
cftir cr af refsitímanum, ef það þykir að dómi fangelsis-
stjórnar cða fangclsislæknis hcntara og líklcgra til árang-
urs. Er útlit fyrir að þessu ákvæði vcrði ol'tar beitt í f'ram-
tíðinni cn hingað til, ef drykkjumannahælin gætu kom-
ist í gagnið. Fangi, sem verður gcðvcikui-, cr vcnjulega
fluttur á gcðvcikiahæli, og venja hefur vcrið, að hann
hefur ckki vcrið látinn taka út frekari refsingu cftir að
honum hcfur vcrið batnað.
I 7. kafla hcgningarlaganna cr gert ráð fyrir að gcra
megi i’áðstafanir til þess að varna því, að háski verði að
manni, scm sýknaður hefur verið samkv. 15. gr. hegn-
ingarlaganna eða sem refsing tclst árangurslaus gagn-
vart, skv. ákvæðum 16. gr. Eða ef hætta er talin á, að
maðurinn haldi áfram að drýgja afbrot sín af vana cða í
atvinnuskyni, þó að hann hafi tekið út hcgningu, þá má
dæma manninn til vistar á viðcigandi hæli eða öryggis-
gæzlu, cn sérstofnanir þær, cr til þessa þýrfti, eru ckki til
hér í landi og varla við að búast, að þær vcrði það á næst-
unni, og hcfur því reynzt crfitt að framkvæma þessi á-
kvæði. Og ekki hafa cnn tekizt samningar um ráðstöfun
á þessum mönnum í tilsvarandi stofnunum í nágrannalönd-
unum.
í ‘23. kafla hljóðar 212. greinin þannig: ,,Ef móðir deyðir
barn sitt í fæðingunni, cða undir eins og það er fætt, og
ætla má, að hún hafi gcrt það vegna neyðar, ótta, hncisu
cða sökum vciklaðs eða ruglaðs luigarástands, scm hún
hefur komizt í við fæðinguna, þá varðar það fangclsi allt
að 6 árum. Ef aðeins cr um tilraun að ræða, og barnið
hefur ckki bcðið ncitt t.jón, má láta refsingu falla niður.
Læknisfræðilcga virðist okkur hér um alveg augljósa
vitleysu að ræða. Frá læknisfræðilcgu sjónarmiði kemur