Tímarit lögfræðinga - 01.01.1964, Blaðsíða 13

nauðsynlegt, þegar löggjöf um víðtækar breytingar á
réttarfari hafa verið gerðar. Þ>að var þvi liendingu liáð,
að hve miklu leyti lögmenn kynntu sér lögin og ýmsum
þeirra, einkum hinum eldri, liætti til að hafa eldri
reglur mjög í liuga. Nú mun dr. Björn hafa litið svo á,
að framkvæmdin færi hezt úr hendi með því, að góð
samvinna yrði með dómara og lögmönnum, enda var
samvinna hans og lögmanna jafnan góð. Er hér var
komið var dr. Björn tekinn nokkuð að eldast, emhætt-
ið umfangsmikið og lítill stuðningur veittur til þess að
koma nýmælum laganna fram. Framkvæmd laganna
varð því um of mótuð af eldri reglum. Ef eittlivað ætti
að finna að embættisfærslu dr. Björns Iield ég, að það
væri helzt á þessu sviði, og lig'gja lil þess skiljanlegar
ástæður eins og að framan er lýst. Hitt efast enginn um,
að dr. Björn var ágætur og samvizkusamur dómari og
öllum, sem til þekkja, mun hera saman um, að grand-
var og reglusamur emhættismaður hafi hann verið svo
af har.
Eftir að dr. Björn lét af ráðherradómi hafði liann
ekki emhætti á hendi. En eins og fyrr greinir hafði hann
miklu hlutverki að gegna við útgáfu sögu Alþingis, enda
ritaði liann ýmislegt þar. Margt fleira ritaði hann, eink-
um á sviði lögfræði og sögu. Skrá um rit lians, tekin eft-
ir Lögfræðingatali Agnars Kl. Jónssonar Rvk. 19(53, er
hirt hér á eftir með leyfi höfundar.
Dr. Björn var tæpur meðahnaður á hæð og svaraði sér
vel. Hann var Iiið mesta prúðmenni í framkomu, snyrti-
maður mikill, og fyrirmannlegur hvar sem liann fór.
En hann gat jafnframt verið glaður í sínum hóp, hnilt-
inn í svörum og sagði vel frá.
Einn af þeim, sem unnu í hans þjónustu var Árni
Tryggvason sendiherra í Stokkhólmi. í eftirmælum
kemst Iiann m. a. að orði á þessa leið:
„Þeir, sem fá það hlutskipti að dveljast á svonefnd-
um „liefðartindum“, hregðast misjafnlega við slíkum
Timarit lögfræöina
7