Tímarit lögfræðinga - 01.01.1964, Blaðsíða 52

höfum sannfærzt um það, því bctur sem lengra liefur
liðið á fimm ára aldursskeið bandalagsins, að hirði há-
skólamenn ekki um að gæta hagsmuna sinna, muni ekki
aðrir verða til þess, og sömuleiðis, að beri háskóla-
menn ekki gæfu til aS standa saman um velferSarmál
sín, muni þeir ávallt eiga á liættu að verða fórnardýr
árekstra og aðgerða misviturra leiðtoga á sviði stétta-
og stjórnmálabaráttunnar.
Svo að við snúum okkur að núliðinni, þá mun það
vera svo, að meiri hluti háskólamanna mun vera til-
tölulega ánægður með niðurstöður kjaradóms, og hugs-
anlega munu sumir freistast til að álykta svo, að þarna
sé um órækan vott þess að ræða, að þjóðfélagið lcunni
orðið að meta að verðleikum þau störf, sem háskóla-
menn inna af liendi og héðan í frá geti þeir rólegir beð-
ið þess, að vinveittir aðilar geri hlut þeirra enn belri
að bæfilegum tíma liðnum.
Því miður væri ályktun af þessu tagi óskhyggja ein.
Að þessu sinni höguðu atvikin því svo, að lilutur liá-
skólamanna varð viðunandi eftir atvikum, að dómi
þeirra flestra. Kom þar m. a. tii, að á lokastigi var fjall-
að um málið af hlutlausum dómstól, þannig að ekki
kom til þess, að hlutur háskólamanna yrði skotspónn
í samningaviðræðum, þar sem þeir hefðu engan form-
legan fulltrúa átt að talsmanni. Skal engu spáð um það,
hversu farið hefði að lokum, ef samið hefði verið unx
öll atriði. Hins má geta, að Bandalag háskólamanna
vann ótrautt eftir þeim leiðum, sem því voru færax-, til
þess að láta áhrifa sinna gæta í meðferð málsins í lieild.
Er það sameiginlegt álit þeirra, sem til þekkja, að hefði
BHM ekki haft afskipti af málinu, liefði lilutur háskóla-
nxanna að öllum likindum oi'ðið með talsvert öðrum
hætti en raun varð á.
Það, sem skiptir meginmáli nú, er að taka upp að
nýju baráttuna fyrir öflun samningsréttar til handa
BHM, þanmg, að bandalagið verði að lögum sá aðili,
46
Tímarit lögfræðin(/u