Tímarit lögfræðinga - 01.01.1969, Qupperneq 19

á sig bótaskyldu með flutningi hinnar skemmdu bifreiðar
til Reykjavíkur. S tapaði málinu bæði í héraði (bæjarþ.
Akureyrar) og í Hæstarétti og var dæmt að greiða E
fullar húftryggingarbætur. Héraðsdómarinn skýrði fyrr-
nefnt ákvæði í a-lið 10. gr. skilmálanna á sömu lund og
Hæstiréttur gerði í Hrd. 1963, bls. 417 (sem reifaður er
hér að framan). Segir svo í forsendum bæjarþingsdóms-
ins: „Akvæði þetta ber að lúlka á þann veg, að vátrygg-
ingartaki, sem valdur er að tjóni með þessum hætti, hafi
firrt sig bótarétti, en bótarétt missir hann ekki, þegar
annar veldur tjóninu . . .“. í bæjarþingsdóminum er einnig
ijyggt á því, að með flutningi bifreiðarinnar og með því
að halda bifreiðarflakinu í tvo mánuði hafi S vakið
traust E á þvi, að S ællaði að bæta tjónið, þannig að telja
megi það jafngilda loforði. í dómi Hæstaréttar segir, að
vátryggingarskilmála, sem í málinu greinir og lúta að
skiptum aðila, beri að meta og skýra í samræmi við 18.
og 20. gr. sbr. 3. mgr. 2. gr. laga um vátryggingarsamn-
inga. Síðan segir Hæstiréttur, að lán E á bifreiðinni til
dóttur sinnar, sem hafði bifr.stjóraréttindi, verði eigi
metið honum til neinnar sakar; og ekki beri E heklur
neina ábyrgð, er hér skiptir máli, á alcstri bifreiðarinnar
né slvsi því, sem málið er af risið. Skv. framangreindu
og að öðru leyti með skirskotun til forsendna héraðsdóms
slaðfesti Hæstiréttur héraðsdóminn.
Niðurstaða Hæstaréttar í þessu máli er í fullu samræmi
við dóminn um sameigendurna þrjá frá 1963. í báðum
dómunum er byggt á ])ví, að sá vátrvggður, sem ekki liafi
gerzt sekur um atferli það, er i 10. gr. a-lið greinir, eigi
óskertan rétt til vátryggingarbóta. Saknæm hegðun bif-
reiðarstjóra, sem skemmir hina vátryggðu bifreið, livort
sem hann er meðvátrvggður sameigandi eða dóttir vá-
tryggðs, er hér ekki talin skipta neinu máli.
3.2. 85. gr. VSL. Þess var áður getið, að 2. mgr. 18. gr.
VSL. er frávíkjanleg. Einnig hefur verið rætt nokkuð um
samband 2. mgr. 18. gr. VSL. og undanþáguákvæðisins í
Tímarit lögfræðinga
13