Tímarit lögfræðinga - 01.03.1979, Qupperneq 46

Skerðingin bitnar því nær eingöngu á ríkisstarfsmönnum innan BHM, og búa
83% þeirra nú við skertar verðbætur.
Sem dæmi um launamun háskólamanna hjá ríki og borg má nefna, að laun
borgarstarfsmanna í Ifl. 110 eru 3,7% (kr. 11.735) hærri en ríkisstarfsmanna
og í Ifl. 122 er munurinn orðinn 11,69% eða kr. 51.370.
Reykjavíkurborg er stæsti vinnuveitandi háskólamenntaðra manna að ríkinu
frátöldu. í báðum tilfellum er um að ræða opinbera starfsmenn, störfin eru
yfirleitt algerlega hliðstæð og laun og önnur kjör hafa verið sambærileg.
Þessi launamunur er því þæði óeðlilegur og óréttlátur og vart hægt að búast
við, að ríkisstarfsmenn uni við hann til frambúðar.
Samninganefnd ríkisins boðaði til samningafundar hinn 28. desember s.l.
Fundurinn varð árangurslaus, og gekk málið því til sáttasemjara ríkisins. Tveir
fundir voru haldnir á vegum sáttasemjara, en samkomulag tókst ekki, og
gekk málið til Kjaradóms.
Guðríður Þorsteinsdóttir.
Kjaradómur gekk 4. mars í máli BHM gegn ríkissjóði, og er dómsorð þetta:
,,Frá 1. janúar 1979 skulu verðbætur á laun ríkisstarfsmanna í Bandalagi há-
skólamanna reiknast skv. gr. 1.3.2. í aðalkjarasamningi aðila án annarrar skerð-
ingar en leiðir af 1. — 3. gr. laga nr. 103/1978.“
40