Tímarit lögfræðinga - 01.06.1999, Qupperneq 75

Á VÍÐ OG DREIF
KÍNAFÖR LÖGFRÆÐINGAFÉLAGSINS í APRÍL 1999
Þegar það tók að spyrjast út upp úr áramótum að lögfræðingafélagið hefði í
hyggju að efna til hópferðar lögfræðinga til Kína með vorinu fannst mörgum
það fráleit hugmynd. Kína væri svo langt í burtu, þar væru mannréttindi fótum
troðin, maturinn vondur, ferðin tæki svo langan tíma og tímamunurinn svo mik-
ill að fólk væri heila viku að ná áttum. Að vísu hafði dr. jur. Gunnlaugur Þórð-
arson, ferðagarpurinn mikli, áformað fyrir nokkrum árum slíka ferð á þing lög-
fræðingasamtakanna World Peace Through Law en hætt við á síðustu stundu.
Það var of freistandi að láta ekki slíka ferð fram hjá sér fara, jafnvel þótt hún
stæði bara í viku. Eg sló til.
Lögfræðingafélagið hafði í samvinnu við Sendiráð Islands í Kína og Kín-
verska lögmannafélagið, All China Lawyers Association (ACLA), skipulagt
vikuheimsókn fyrir lögfræðinga og fylgifé, heimsókn sem bæði var hugsuð sem
fræðsluferð og skemmtiferð.
Alls voru 83 íslendingar í hópnum, flestir lögfræðingar, en einnig makar,
nokkrar mæður og einnig nokkur böm. Fararstjóri var Ragnar Amalds, en hann
naut dyggrar aðstoðar Helga Jóhannessonar, formanns lögfræðingafélagsins.
Við héldum árla morguns 19. apríl til Keflavíkur og tókum vélina til Kaup-
mannahafnar. Þaðan var svo flogið beint til Beijing eftir tveggja tíma stopp á
Kastrup. Flugið þangað var ekki nema rúmir 8 tímar. Þegar lent var í morguns-
árið á Beijing flugvelli var okkar klukka 11 að kvöldi. Það fór því ekki mikið
fyrir nætursvefni þessa nótt. Á flugvellinum tóku á móti okkur Ragnar Baldurs-
son sendiráðsfulltrúi í Beijing og leiðsögumennimir þrír kínversku, sem áttu
eftir að fylgja okkur hvert fótmál þann tíma sem við dvöldum í Kína. Okkur var
ekið í þremur rútum á hótelið, sem reyndist vera mjög í anda þeirra hótela sem
fólk þekkir frá Vesturlöndum. Enginn munur þar á. Það sem þó var frábrugðið
var útsýnið úr hótelherberginu á 9. hæð. Við blöstu æfingabúðir þjóðvarðliðs-
ins, beint fyrir neðan gluggann, sem vaknaði fyrir allar aldir til að æfa réttstöðu
og samæfðan gang. Lengra burtu gaf að líta sundurgrafið svæði þar sem moraði
allt í verkafólki með derhúfur og skóflur, fólkið mokaði mold til og frá og fyrir
141